sema
@unpocoloco
“ben de düşünüyorum, öyleyse varım, ama kimim?”
İstanbul
29 okur puanı
Mart 2017 tarihinde katıldı
sema tekrar paylaştı.
UZUN BİR ÖYKÜ
Hiç kimsenin kafesine
Koyamayacağı bir kuş.
Kaçmasını öylesine
Uçmasını böylesine
Unutmuş.
Bir insan sesine
Gelip konmuş.
Sayfa 18Kitabı okudu
sema tekrar paylaştı.
Hafızanı yokla ve en son ne zaman belirli bir amacının olduğunu, aslında ne kadar az gününün senin planladığın gibi geçtiğini, en son ne zaman kendi kararlarını verdiğini, ne zaman yüzünün en doğal ifadesine büründüğünü, zihninin ne zaman huzursuz olmadığını, bu kadar uzun bir yaşamda ne iş başardığını, sen neyi kaybettiğinin farkında değilken kaç kişinin senin hayatından çaldığını, manasız kederin, aptalca neşenin, açgözlü arzunun, toplumun baştan çıkarmalarının yaşamından neleri alıp götürdüğünü ve sana ne kadar az ömür kaldığını düşün; vaktinden önce ölmekte olduğunu göreceksin!
Okur Takip Önerileri
sema tekrar paylaştı.
Sen, öğrenmedin ama gördün, kendine kendi benliğinden bir kısa tanıklık ettin. Bin kere dönsen şaşıracağın bir yolu yine kaybettin. İyi ki her şey bir kere, sen de her şeyi sadece bir kere yanlış ettin. Yapamadın, yine yapamayacağın yerde tuhaftır tecrübeliydin. Tecrübe hataya mani değil hatayı tanımaya imkan imiş, ama sen hata yapmasan da ne yaptığını aslında bilemeyeceğini öğrendin. İnsanın kötüyü tanıyıp iyiye aşinalık tesis edemeyecek yaradılışta olduğunu bir ara sezdin, sonra o da geçti, eski vehmine yerleştin.
Sayfa 26Kitabı okudu
Duygusal dünyasını yalıtmış kişi bir insandan hoşlansa da bunu belli edecek tepkiler veremez. Getireceği acıyı çok yoğun yaşayacağindan kabul edilmeme olasılığını göze alamaz. Ancak bu korkularının bilincinde olmadığı için, durumu abartılmış gurur sistemi içinde değerlendirir ve karşı taraftan bir adım atılmadıkça bir insana yaklaşmayı kendisine yakıştıramaz. Bu nedenle, çoğu kez kendisini kabul eden ya da kabul eder görünen insanlarla ilişki kurabilir. Bir diğer deyişle, incinmekten korunabilmek için seçmez, seçilir. Ne var ki, böyle birini seçen kişiler de aslında ya yücelttiği bir insana tapınma ihtiyacında olan edilgin-bağımlı, ya da kendilerini reddedilmiş hissettiklerinde tahrik olan ve ulaşılmaz bir kaleyi ele geçirerek zafer kazanacakları sanısına kapılan insanlardır. Oysa ortada ne tanrı vardır ne de kale: yalnızca korkup içine kapanmış bir insan!
