Gözyaşım utangaç boynunun inciden kolyesi olsun
Her damla vefasız teninde bir veda busesi olsun
İsterim sen de yan ömrüne hep ağla
Hep ağla bu benden son dua
Bu benden ayrılık hediyesi olsun
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettim
Ki bu yaşlar
Utangaç boynunun kolyesi olsun
Bu da benden sana
Ayrılığın hediyesi olsun
Delilik sevgilim, bir sözcük üzerine kurulmuyor, var olanı dürtüyor, eşeliyor, o bölgede yer ediniyor.
Bir sabah, bedenimin tüm hücrelerini ele geçirmiş bir acıyla uyanıyorum, bundan böyle, nereye baktığı bilinmeyen gözlerinizle her karşılaştığımda katlanacak bir acıyla. Onu sürükleyeceğim. Sürükleyeceğim ki, açığa çıkarılamayacak, tanımlanabilir gün ve gecelere mal edilemeyecek bir sevi karabasanından aldığım pay, saygısını bulsun içkin dünyasında belirsiz "Ben"in. Yaslı yüreğimin utangaç itirafı: "sizi sevmekte ölüyorum."
Sayfa 41 - EverestKitabı okudu
Ben
Utangaç bir kalbi
Taşırım geceden.
Ben sana aşık olduğumu,
Ölsem söyleyemem.
Kusura bakmayın ama tanıdıklarınızın önünde utangaç olup Müslüman gibi davranırken, evde Allah'ı unutmuş gibi dilediğinizi yapmak biraz garip değil mi?
Çin'de "utangaç" ve "duyarlı" çocuklar, diğerleri tarafından arkadaş veya oyun arkadaşı olmak için en çok seçilenler arasındaydı.
"Utangaç bir başarısızlık küstah bir başarıdan daha soyludur."
Sayfa 59Kitabı okudu
Bazen çok utangac dediğiniz insanaların anksiyeti bozukluğu olabilir herkesi cok utangac diye yargilamayın
Acınacak derecede utangaç ve alçakgönüllü bir adamın , âşık olduğu zaman bir tek sözle ya da bakışla kendini ele vermektense yerin dibine geçmesi yeğlemesi gerçekten dikkate değer ve eğlendirici bir durum .
*
Sayfa 27 - VenedikKitabı okuyor
Sığ inananlar sığ tanrıları tercih ederdi. Utangaç insanlar kendileri yerine intikam alacak bir Tanrı hayal ederdi.
Sayfa 80 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
Bir gün, "benim için şiir yazdın mı hiç" demiştin. Göstermiştim, "şu heves sensin, şu incinmiş gurur sen, şu utangaç aşk, şu Posta Caddesi'ndeki daktilo sesi, çocukların okul dönüşü sevinci sen." Kuşkuyla bakmıştın yüzüme. Kirpiklerim içime dökülüvermişti. Susarak büyümüş iki çocuktuk biz, kendisini sevmeyi bilmeyen. Yanımızda birisi olmadan sevincimizden utanırdık. Kaç hayat evimizde bizden çok soluk aldı. Sonra harfler girdi yoksulluğumuza. Sonra dünyanın bütün mazlumları. Elimde başkalarının rüyası, bir var oluş acısıydım önünde. Yazmaya, okumaya ayırdığım zamanlar senin de zamanlarındı. "Tenha gezen evliyam" dedim. "Ben gittim harf harf dağıldım / Sen tamamladın cümlemi."
Gerçekten gariptir, insan ne kadar genç, ne kadar tecrübesiz, ne kadar utangaç olursa olsun, kalbinde kendisine mahsus bir sır bulununca, yahut bir teşebbüse girişince ve bilhassa bir kadın sevmeye başlayınca birdenbire çocukluktan sıyrılır; erkeklik çağına girer cesaret ve enerji artar. Dünyada artık başaramayacağı şey yoktur. Her şeye karışır, her kalıba girmeye kalkışır
