İnsan zaman içerisinde değişirmiş. Artık duygular eskisi gibi hissedilmez olurmuş. Bunu fark edince de iş işten geçermiş. Asıl yaralanan mı? O da hep vazgeçemeyen olurmuş.
"Ben nerde bir çift göz gördümse
Tuttum onu güzelce sana tamamladım. Sen binlerce yaşayasın diye yaptım bunu Bir bunun için yaptım "
Acaba mümkün müdür unutmak bu bir çift gözü?
(Hiçbir spoiler yoktur; gönül rahatlığı ile okuyabilirsiniz.)
Ben kitaplara ve kitap okumaya aşık bir insanım. Çoğu zaman üslup itibari ile daha minimal olan eserleri okumayı tercih ettim hep. Kendimi bildim bileli okurum ve bu hiç değişmedi. Ancak söz konusu Dostoyevski olduğunda hiç bilmediğim deryalara can simidim olmadan girmeyi bir gelenek
(Hiçbir spoiler yoktur; gönül rahatlığı ile okuyabilirsiniz)
Edebiyat ile ezelden beri bir savaş halindeydim ben. Yalan yok ya okumayı da pek sevdiğim söylenemezdi. Kitaplara karşı olan tavrımdaki değişimi de üniversite yıllarında eserlerini okuyarak kalemini tanıma fırsatı bulduğum Woolf’a borçluyum. Bana sorarsanız yaşadığı dönemdeki kadın