Yarın yine aynı olacak. Mutluluk asla gelmeyecek. Bunu biliyorum. Ama bir gün mutlaka gelecek, yarın sabah gelecek diye inanarak uyumak daha iyi değil mi?
Kimse bizim çektiğimiz acıları gerçekten bilmiyor. Kimbilir büyüdüğümüzde, şimdiki acılarımızı ve üzüntülerimizi saçma bir şeymiş diye hatırlayacağız belki.
Hayatı boyunca kendi gibi zayıf, naif ve sıcak insanlar arasında yaşamını sürdürenlere imreniyorum. Hayatın zorlukları işte, zaten zorluk çekmeden yaşayabilseydik, bile isteye zorluk çekmezdik. Böylesi daha iyi.
Aynaya baktığımda yüzüm şaşırtıcı derecede canlı ve parlak görünüyordu. Yabancı birine aitti sanki. Yüzüm üzüntü, acı gibi duygularımla hiçbir ilgisi yokmuş gibi kendi başına özgürce yaşıyordu.