éyll
@violetsforroses
confusion will be my epitaph
114 okur puanı
Mayıs 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Sabitlenmiş gönderi
İçimdeki bu yabancıya nasıl katlanacaktım? O yabancı aynı zamanda ben iken,onu nasıl görmezden gelebilecektim? Onu nasıl kâle almayacaktım? Benim gözlerime perdeli,başkalarının gözü önüne serilen "ben"i bir ömür boyu içimde taşımaya mahkûm oluşumu nasıl kabullenecektim?
Ne de olsa bu daracık hayatlarında sahip oldukları en değerli şey o paketti. Ama sonuçta bir sigara paketiydi. İçinde içtikçe hasta eden sigaralar taşıyordu... İçtikçe içilen ve içtikçe acı verecek olan sigaralar...
Ve şimdi artık benim bir parçam oldun.
Okur Takip Önerileri
Bir insanın, gerçekten aşık olduğu bir kadınla evlenirse, başlangıçta heyecanlanmadan ve şehvet duygusuna kapılmadan karısına dokunamadığını, zamanla alıştığını ve günü gelince eliyle karısını çıplak bedenini kendi bedeniymiş gibi dokunabildiğini söylemişti; insanın, karısının bedeninden bir parça kesecek olsalar, kendi bedeninden kesiyorlarmış gibi bir acı duyduğunu söylemişti...
Yaralanan ruhumun yarası açılmış, kanıyor gibiydi...
Hiç kimse kendisi değildir, başkalarının yaratılarıdır.
... uzatın elinizi; yine görüşürüz, unutmayın geçmiş, geçmiştir.
Acının ve karşılık görmeyen sevginin ne demek olduğunu bilmiyor musun yoksa?
-Yani beni sevmiyor musun?
-Sevmek konusu...sevmenin ne demek olduğunu kim biliyor? Ben bilmiyorum... bilmiyorum...Bundan emin değilim.
...sensin,beni benliğimden çıkaran.
Bizler yazgının oyuncağıyız. Bu bir talihsizlik!
Yaşadığım acı deneyimlerden sonra, kimi şeylerden vazgeçtim ben...
"Biz büyükler de böyle oynuyoruz; sen, artık sen değilsin."
Ruhum küçük olabilir, ama sahibi benim!
"Benimle bir piyano ile oynar gibi oynamak istiyor... beni terk ediyor,sonra bana geliyor,yine terk edecek...Beni yedekte tutuyor...Ne isterse söylesin,yine kendisine talip olayım istiyor,bir kuklaymışım, gülünç ya da önemsiz biriymişim gibi!"
Herhangi bir şey isteyerek unutulurmuş gibi, istençsiz unutmalar demek çok budalacıdır, Senyora. Istenmeden unutmak her zaman kabalık sayılmıştır.