Bu kitaba başlamam biraz farklıydı.. Bir telefon gelmişti "kitap siparişi veriyoruz ister misin?" Okumam gerekenler o kadar birikmişti ki.. ama hayır diyememiş, alıp kitaplığıma koymuştum. Bir zaman sonra kitaplığımda gözüme ilişti bu kitap, bir göz atıp bırakacaktım aslında.. her cümlesi o kadar sarstı ki beni, anladım.. şimdi zamanıydı okumanın.
Başladım kitaba.. Aziz Mahmud Hüdâyi'nin yaşadıkları.. yok dedim, mümkün değil böyle şeyler.. ama sonra fark ettim ki bunları söyleyen nefsimdi.. ve o bunları söyledikçe ben asıl konudan uzaklaşıyordum.. Dinlememeye çalıştım onu, asla odaklanmaya çalıştım.. Aslolan Nefs'ti, vardı, ve sürekli bize fısıldamaktaydı. Geçici olan dünya hayatını sevdirmekte, ölümü unutturmaktaydı.
Çokça düşündüren, akıcı üslubu ile kendisini okutan, okudukça farkındalığı arttıran güzel bir kitaptı.
