yasemin yasemin www
@yaseminw
Her şey ölü, ölüler heryerde...Sadece yalnız insanlar,çevrelerinde derin bir sessizlik.İşte dünya!.,insanlar birbirinizi sevin Kim söylemişti bunu? Kimin öğüdü?
Hemşire
Olmak istediği yerde değil.
20 Eylül
1576 okur puanı
Mayıs 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Belki incelik olsun diye uydurdu, belki de vicdanını, onurunu, kandırma yolunu seçti.
Sayfa 655Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Ama okul arkadaşlarımın soruları merak değil tam bir aşağılama biçimindeydi. Okul öğrencisi, bir acemiyi nasıl sorguya çeker? Zaten şaşkına dönen, utancından kızarıp bozaran acemi, okula girişinin birinci günü -hangi okula girerse girsin- herkesin eğlencesi olur. Ona emrederler, onu alaya boğarlar, uşak gibi kullanırlar. Gürbüz, tombul bir çocuk birdenbire gelip kurbanının karşısında durur, gözlerinin içine uzun, sert ve gururlu bakışlarla bakıp bir an karşısındakini süzer. Acemi öğrenci de onun önünde durur, eğer korkak değilse yan gözle bakar, “Dur bakalım ne olacak?” diye bekler.
– Bana baksana, senin soyadın ne?
–Dolgorukiy…
– Prens Dolgorukiy mi?
– Hayır… Sadece Dolgorukiy.
– Ya, demek sadece!.. Aptal!
Şu ana kadar yazılanları okudum. Gördüm ki, buraya kadar yazdıklarımdan çok daha akıllıyım.😂😂
Bir insanın yazdıklarıyla kafasından geçenlerin uyuşmamasını şaşırtıcı buluyorum.
Senli benli bir hâlde, pek zekice bir tavırla bana bunları anlatırken -ama buna rağmen yine de yüzü kızarıyordu- aralarında öyle aşka benzer bir şey geçmediğini, bütün bunların öylece oluverdiğini anlatmaya ve beni buna inandırmaya çalışmıştı. Hem ben de zaten buna inanmaya hazırım, öylece oluverdiğine inanıyorum, hem de Rusçada bu “öylece” sözü öyle nefis bir sözdür ki!..
Hiç yaltaklanmadan, pohpohlamadan şunu söylemek isterim ki, O hem soylu, hem de değerli ve oldukça ilginç bir insandır.
Çok önemli bir şey söyleyeceği tavırlarından belliydi. Tam burnumun dibine geldi ve:
– Böyle duygular beslemek sizin için elbette bir şeref sayılabilir, şüphesiz bununla istediğiniz kadar övünebilirsiniz. Ama ben sizin yerinizde olsam, piç oluşuma gene de pek sevinmezdim… Sizse sanki bayram yapıyorsunuz, dedi.
O günden sonra piçliğimle övünmekten vazgeçtim.
Yine tekrarlıyorum: Rusça yazmak çok güç; işte ben soyadıma kızdığımı anlatmak için tam üç sayfa yazı yazdım, okuyucu ise benim prens değil de sadece Dolgorukiy oluşuma kızdığımı sanmıştır. Yeni baştan anlatarak kendimi temize çıkarmak için uğraşmayı kendime yakıştıramıyorum.
IV
Sayfa 555Kitabı okudu
“Biz de yaşıyoruz işte… Günahlarımızla Tanrı’nın göğünü karartıp duruyoruz.”
Bende ne akla uygun bir hareket hissi kaldı, ne de bir ölçü. Dilim bu şekilde düşüncelerimi gülünç duruma sokuyor. Hakkım yok mu?.. Üstelik de kuruntuluyum…
Zaten bütün hatıra defterimi bu adam dolduracaktır.
Öyle sanıyorum ki, o zaman daha kişiliği tam oturmamış bir adammış. Çocukluğumdan beri beni hep şaşırtan, bütün ruhumun derinliklerine giren, hatta uzun zaman geleceğim üzerinde büyük etkiler bırakan bu adamın, şimdi bile birçok şeyde benim için büsbütün çözülmemiş bir bilmece oluşu da meraka değer. Ama iyisi mi gelin de bunu daha sonra konuşalım; bu gibi şeyler öyle gelişigüzel anlatılamaz. Zaten bütün hatıra defterimi bu adam dolduracaktır.
Ben burada, daha önce de söylediğim gibi, kelime oyunlarına başvurmayacak, mesajlarımı elimden geldiğince yalın verecek, bu sadeliği ön plana alacaktım. Ama ne yazık ki verdiğim sözü şimdiden tutamıyor..
Haydi bakalım, iş başına; gerçi herhangi bir işe, belki de bütün işlere başlamak kadar zor bir şey yoktur.
II