Yasin Mert Özçelik
@yasinmertozcelik
19 Şubat 2002
201 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Rengârenk toprakta bir ayağım çıplak, bir ayağım çorapla geziyorum
Kandan kırmızı tablalar.
Nutkunu yediğimiz yerküre sofrasında
Dalından dalından yemişler
Yemişler ki
Sonuncuyu yedirememişler
Bereketini
Bilemeden.
Körden kör tabelalar.
Bir yüz vardı, kulakları yırtılı
Bir ağız vardı, dili
Arandı
Gündüzün geceleğinde
Dört nala ya, dört nala usul
Topal – ca
“topalcana”
Mordan mor şempanzeler.
Kısır kalmış şu kapana kısılılara
Bakırca bak
Toprak! (Seslen-iş) ne bilgeler bilgesi pencerende
Bir ağacın tepesinde koşar adım yürüyor
Lakin bu hayal edilebilecek, yadsınacak
Şey değil.
Bir kitap okudu
16 syf.
10/10 puan verdi
Okur Takip Önerileri
sevmek, sevilmek, özellikli olmadan da birileri için özel olduğumuzu bilmek hepimizin en temel ihtiyaçlarından.
Sayfa 7
sevmek, sevilmek, özellikli olmadan da birileri için özel olduğumuzu bilmek hepimizin en temel ihtiyaçlarından.
Sayfa 7
Ama herkes böyle değil midir? Herkes, içini dolduran kalabalığın aynaya düşen gölgesidir aslında.
Sayfa 74Kitabı okudu
Şimdi yıkık sinemadaki çınlamadan başka bir şey değil benim ismim... Bir yağmuru daha kaldıramaz. Gökte toplanan bulut bile çürütür onu, sonra moloza karışır, kaybolur gider.
Sayfa 73Kitabı okudu
O anlatırken camlar buğulanıyor, rüzgar kesiliyor, akşam iniyordu sokağa. Beni kimse merak etmiyordu.
Sayfa 68Kitabı okudu
Az sonra geleceğim emine hala, dertleşeceğiz. Kimse derdine tek başına yanmamalı.
Sayfa 63Kitabı okudu
o müthiş terkedilmişlik duygusu
kış mıdır yaz mıdır
yoksa sonbahar mı
Sayfa 40Kitabı okudu
ve kitapçı tezgahının
en önüne sıralanır
bir şairin
öldükten sonra
bütün kitapları
Sayfa 40Kitabı okudu
işkence
ne aman elektrik verilse
bedenimin tek bir hücresine
aydınlanıyor yurdumun
lambasız bütün evleri
Sayfa 39Kitabı okudu
şehit
İstanbul'da bir şehir
hatları vapuruna
verildi adım
iki kıyı arasında
usanmadan dolaşır
her iskelede
seni ararım
Sayfa 26Kitabı okudu
diplerdeyim en çok
koyu ve kararlı
başım havalarda çoşkulu
beni saran yapraklara dokunamıyorum
sesim hiç çıkmıyor konuşamıyorum
hayat veren su boğunca bazan
başımı zor kurtarıyorum
karşı kıyıda
meşe ağacının ruhani soluğuyla
bağırınca buğulanan locaları var ölülerin
bu yüzden hep susuyorum.
bir siyah salda gelenleri dinliyorum
bir de düşlerimi fısıldıyorum
gövdemi saran su boğmasın diye beni
gri bulutlardan hep kaçıyorum
Sayfa 112
