Hakkında
Serpil Tezcan, 1960 yılında Yozgat'ta doğdu. Çeşitli sivil toplum kuruluşlarında faal görevlerde bulundu. Yerel gazetelerde köşe yazarlığı yaptı. Halen çeşitli projeler üzerinde çalışmaktadır. Evli ve üç çocuk annesidir.
Unvan:
Türk Yazar
Doğum:
Yozgat, 1960
Okurlar
5 okur beğendi.
1 okur okudu.
Sözler ve Alıntılar
Hayat dediğin sıralı doğumlardan, sırasız ölümlerden ibaret.
Sayfa 43Kitabı okudu
Bir hayat başka bir yaşam içinde, yön bulmaya çalışacaktı. İşsizlik ya da maddiyat değildi mevzu, insan varlığına sığınmaya muhtaçtı.
Sayfa 29Kitabı okudu
- O gece ne oldu?
- Hangi gece?
- Oyun oynamayın biliyorsunuz hangi gece olduğunu.
- O gece geride kaldı GRİ perdelerin arkasına sakladım....
Sayfa 94
Umudumuzu yitirmiş vaziyette döndük geliyoruz. Mustafa;
- İyi ki yanlış adres. Ya gerçekten doğru olsaydı. Anneni bulmadan kaybetmiş olacaktık.Birkaç adım uzaklaşmıştık ki; konuştuğumuz kız arkamızdan seslendi.
- Bakar mısınız!
- Ne oldu bacım?
- Aklıma geldi. Yolun sonunda bir bakkal var. Orayı işleten kadının kız kardeşinin adı da Zahide’ydi galiba. İsterseniz bir de oraya sorun.
- Teşekkür ederiz bacım.
- Önemli değil. Keşke senin gibi bir kardeşimiz olsaydı.
Yolun sonunda ki bakkala vardık. Ben bir kenarda durdum. Olacakları bekliyorum.
- İyi günler abla, biz birini arıyoruz.
- Buyurun kimi arıyorsunuz.
- Zahide adında birini tanıyor musunuz? Şu memleketliymiş.
- Hayırdır ne yapacaksınız? Neden arıyorsunuz?
- Biz Kırıkkale’den geliyoruz. Çok önemli bir konu vardı da.
- Ne dediniz? Kırıkkale’den mi? Yoksa sen Aykut musun? Aykuuut diyerek bayıldı.
*
İçeriden birileri çıktı. Konu komşu koşuşturdu. Su kolonya derken kadın kendine geldi.
- Yavrum benim sen Aykut’sun değil mi. Tıpkı annene benziyorsun. Seni hemen tanıdım.
Kopya gibisiniz. Annenle yıllardır bu anı bekliyorduk yavrum. Ben senin teyzenim.
- Peki ya annem yaşıyor mu? Sen ondan haber ver.
- Dur acele etme hele kendime geleyim bir. Oh Allah’ım. Annen yaşıyor şükürler olsun ,ama burada değil yurtdışına gitti. İkinci kez evlenince kocasıyla birlikte Avustralya’ya yerleştiler. Ama annen hep haberini bekliyor. Umudunu hiç kaybetmedi. Giderken bana” abla göreceksin Aykut benim oğlumsa beni arayıp bulacak” demişti.
Sayfa 145 - bedaKitabı okudu
Arkamdan bakıpta, gidiyorum diye sakın üzülme, ben senden gideli çok oldu
Sayfa 5 - gece kitaplığı yayınlarıKitabı okudu
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
