Ahmet Altan Gönderileri
Ahmet Altan kitaplarını, Ahmet Altan sözleri ve alıntılarını, Ahmet Altan yazarlarını, Ahmet Altan yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Her konuda fikrimizi söylemeye bayılır ama hiçbir fikrimize inanmayız.
Öldürmeye çalıştığınız duygularınız sizi delirtebilir biliyor musunuz, o duyguların sizden ve düşmanı olan akıldan intikam alabileceğini, o aklı delirterek parçalayabileceğini hiç fark ediyor musunuz?
Sayfa 51 - Everest YayınlarıKitabı okuyor
Doğmak bir klişeydi, ölüm bir klişeydi. Aşk bir klişeydi, ayrılık bir klişeydi, özlemek klişeydi, ihanet klişeydi, duyguları inkar klişeydi, zaaflar klişeydi, korku klişeydi, yoksulluk klişeydi, zamanın geçmesi klişeydi, haksızlık klişeydi ... Ve bütün bu klişeler insanı paramparça eden gerçekleri barındırıyordu içinde. İnsanlar klişelerle yaşayıp, klişelerle acı çekiyor, klişelerle ölüyorlardı.
Ne yaparsan yap, kimi seversen sev benden sana bir 'an' kalacak değil mi? Bir 'an' Seçmeyi ve onu içinde bir yerde saklamayı unutma. Bunu hala istiyorum.
Onun gibi birini bir daha bulamayacağımı biliyordum. Onsuz bir hayatın ne kadar eksik olduğunu da ..
Sayfa 165Kitabı okudu
Dostluk, her şeyden önce, kesin güven duymaktır, onu aşk tan ayıran budur.
- Yourcenar.
- Peki o kadar kitap okudun söyle bakalım hayat nedir? Sırrı nedir? Amacı nedir?
Sayfa 137Kitabı okudu
“Ben de hep böyle bir aşkı, birlikte bir kitap okurken bir kadınla birbirimize aşık olacağımızı hayal ederdim. Benim için olabilecek en büyük aşk buydu. "
Sayfa 70Kitabı okudu
Edebiyattan konuşuyorduk, felsefeden, tarihten, mitolojiden ... Bunlar bir sığınak, insanlığın geçmiş hikayeleri bugünün dertlerini tedavi etmek için iyi bir ilaçtı.
Sayfa 103Kitabı okudu
İnsanların dostları kadar düşmanlarıyla da övünebilmeleri gerektiğini, dost seçerken gösterilen titizliğin düşman seçerken de gösterilmesi gerektiğini aklıma yazdım.
"insanlar kendilerinden başka her şeyi değiştirebiliyorlar" demişti. "Bir tek kendilerini değiştiremiyorlar. Onların laneti de bu."
Sayfa 88Kitabı okudu
“Sonsuzluk” diye düşündü, “ışıkla dolu olmalı.”
Hazzı ertelemek, o hazza sahip olmak için çırpınan bedeninle zihnini o hazdan uzak tutmak sanki kendi varlığını inkâr etmek gibiydi, kendinden, benliğinden, sınırlarından kopup uzaklaşıyor, kendini neredeyse tümüyle unutuyor ve hayal gücünün genişlettiği hazzın içine, uzun bir bekleyişten sonra daldığında artık orada kayboluyordun.
Eğer hazzı sadece kendin için değil de, o hazzı seninle paylaşacak olan insan için de erteler, onun hayal gücünü de hareketlendirir ve onu zengin bir sofrada aç tutarsan, o zaman bir başka insanın, hazzın yanı sıra sana da bağlanmasına, büyük bir bağımlılığa tutsak olmasına yol açıyordun.