Mutluluğa gelince, hep fazlasıyla kısa ancak yoğun ve yumuşaktır; insan gözlerini kapatıp, sesini içerde tutup alabildiğine yoğunlaşarak onun zevkine varmalı...
Neden söylemiyorlar, neden içlerinden biri çıkıp söylemeyecek, neden hepsi saklıyor: Aşk çığlıktır, sürüp giden ve kendini besleyen acıdır; mutluluksa hayal meyal gösterir kendini. Kan bir kere aktı mı nesneler soluklaşır, her yere sessizlik çöker.
Eninde sonunda her şey uykuya dalıyor: Takılar altında ezilen kadın bedenleri, geçmişin bütün ağırlığını yüklenen kentler ve çoktan unutulmuş tanıkların kaydettikleri.