Bir acının bir vahşetin bir özlemin bir hasretin kitabı... Ne yazabilirim ki? Çok güzel olmuş mu diyeyim? Böyle bir acının güzeli olur mu? Çok kötü olmuş mu diyeyim? Acı nasıl güzel anlatılabilir ki...
Olmamış; olmasıymış, olmamaliymiş.
Bazı kitapları okurken gerçeklik payının olup olmadığımı bilmediğimden kurgu olabilir düşüncesiyle acıyı bu kadar yürekten içimde bir ateş gibi hissetmiyordum. Satirlari okurken sanki yaşıyorum. Acaba ne hissetti acaba canı yandı mı, çok korktumu ? Peki o anne, o baba, o aile böyle bir acıya nasıl dayandı. Bilemiyorum. Biz insanlığımızı ne zaman kaybettik. Biz ne zaman bu kadar kötü olduk. Sözcükler boğazıma düğümleniyor. Umarım başka Özgecanlar olmaz demek istiyorum ama daha bu olaydan sonra o kadar kadinimiz kızımız erkek şiddetine maruz kaldı ki. Ve bu canileri yetiştiren de bir kadın. Bilemiyorum ki biz nerede neyi yanlış yapıyoruz.
