Adı mahkeme olmakla beraber bu kurumlar, meclis tarafından seçilmiş hukukçu olmayan politikacıların hâkimlik yaptığı birer dehşet makinesi idi. Bu Hakimler, asker-sivil herkese emir verme salahiyetine haizdi. Siyasî ve hukukî mesuliyetleri yoktu. Kararları hukukî deliller değil, şahsî kanaatler tayin ederdi. Bunlar itiraz ve temyize kapalıydı.