John Boyne kitaplarını, John Boyne sözleri ve alıntılarını, John Boyne yazarlarını, John Boyne yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Ve oynama şansını bulamadığımız için de üzgünüm. Ama sen Berlin'e geldiğinde bunu yapacağız. Ve seni arkadaşlarımla tanıştıracağım... Ah! İsimleri neydi?" Diye kızgınlıkla sordu kendine, çünkü en iyi arkadaşlarının anıları aklından uçup gitmişti. Hiçbirinin adını hatırlayamıyordu ve yüzleri gözünün önüne getiremiyordu.
"Aslında," dedi shmuel'e bakarak, "onların tanıştırıp tanıştırmamamın önemi yok. Ne de olsa artık en iyi arkadaşlarım değiller." Aşağıya baktı ve pek onun tarzı olmayan bir şey yaptı, Shmuel'in küçük elini tutup sıktı. "Benim en iyi arkadaşım sensin, Shmuel," dedi. "Hayat boyu en iyi arkadaşım."
Bazen gerçekten diyorum keşke hiç büyümesek. Neden diye soracak olursanız büyüdükçe kalbi küçülüyor insanın en sonunda acımasız, gaddar bir canlıya dönüşüyor. Çok uzatmadan konuya geçecek olursak kitapta bir çocuk, ablası, annesi ve babası beraber yaşıyorlar. Bu çocuğun adı Bruno ve Bruno'nun babası bir asker. Babasının işi nedeniyle Berlin'den Out-With'e taşınan Bruno'nun hikayesi bir tel örgüsüyle değişiyor. Tel örgünün bir tarafında Bruno, ailesi ve askerler yaşarken diğer tarafında tutsaklar yaşıyor. Bruno yasak olmasına rağmen tel örgünün diğer tarafındaki Shmuel ile arkadaş oluyor ve hikayemiz böyle devam ediyor. Sonununu hiç böyle beklemiyordum. Gerçekten çok üzüldüm ve bir süre etkisinde kaldım. Konuyu çok anlatmadan açıklamaya çalıştım çünkü gerçekten kendiniz hissederek okumalısınız. Herkese iyi okumalar!