Öğrencileri Hegel’in sunum yöntemini şu sözcüklerle tarif ederler: “Tükenmiş, başını öne eğip kendi içine çökmüş, kızgın bir halde orada oturur,” sözcükler “sanki ağzından zorla dökülür gibi,” sesiyse “metal gibi boş,” üstüne üstlük ağır Suebya aksanı da son noktayı koyuyordur.