Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.40
Karine Lambert Yorumları ve İncelemeleri
Karine Lambert yorumları ve incelemelerini, Karine Lambert kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Karine Lambert puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Lafı çok dolandırmadan varacağı yere varan, okuyucuyu yormayan, gülümseten bir kitap. Sahi, bir doz sakinleştirici almışım, ya da sarhoş olup saçmasapan gülüp rahatlamışım gibi bir his bıraktı geriye. Çokk iyi geldi.
Biri 73, biri 78 yaşında.. Marcel ve Marguerite.. Hayatlarının yalnızlık, çaresizlik, umutsuzlukla kuşatıldığı bir zamanda birbirlerini buluyorlar. “Neden olmasın?” diye soruyor Marguerite. Sahi, neden olmasın? Ve hayatın olumsuzluklarına odaklanmak yerine geriye kalan zamanın tadını çıkarmaya karar veriyorlar. 70’li yaşlarda gizlice şekerleme yiyormuş gibi hissettiren bir aşk başlıyor. Ve Marcel tamamlıyor cümleyi. “O zaman dans”..Bana şu hunili karikatürü hatırlatan sihirli cümle.
“Çıkık elmacık kemikleri, çökmüş yanaklar, derin yüz çizgileri, yorgun düşmüş bedenler” hiçbir şeye engel değil diyorsunuz. Her yaşta çılgınlık yapacak yaşta hissetmenin, kendini dinlemenin ve keşfetmenin, yeni yerler görmenin, birine yaslanmanın önemini bir kez daha duyumsuyorsunuz.
Yüzünüzde kocaman bir gülümsemeyle okuyup bitiriyorsunuz bu kitabı. Arada kahkaha atarak. Kitabın kapağını kapattıktan sonra, yüzünüzde tatlı bir rüzgar dolaşıyor. Burnunuzda nergis kokusu kalıyor.
“Evren daralıyor,kalp değil.”
.
Marguerite ve Marcel..İkisi de hayatlarının kırılgan anlarında birbirlerini buluyor.Marguerite 78,Marcel 73 yaşında ama her şey yeni başlıyor..
.
Başından sonuna dek yüzümü şekilden şekile sokan bir kitaptı “o zaman dans!”..Çoğunlukla koca bir gülümsemeydi yüzümdeki.Hüzünlü anlar da oldu çünkü hayatın aldığı pek çok form vardı bu kitapta.Umut dolu,sıcacık,samimi ve bir o kadar ilham verici!
.
Hayatın genellikle ilk kısımlarına yoğunlaşsak da ilerleyen dönemini düşünmeyi ertelemeye meyilliyiz..Kariyer,evlilik,gezi planları,yeni hobiler..Peki ya yaşayacağımız muhtemel kayıplar? Peki ya yaşlılık?Karine Lambert,öyle büyük laflar,dolambaçlı yollardan ziyade gerçekliği sunuyor.Doldurulması zor,derin boşlukları dahi sevebileceğimizi,onlar ile yaşamanın da resmin kendisine dahil olduğunu..
.
Marguerite ve Marcel’i unutmak kolay olmayacak benim için,aslında ben hatırlamayı seçeceğim onları..Leylak rengini gördüğümde örneğin..Ya da bir banka oturup tenimde rüzgarı duyumsadığımda..
Keyifle okuduğum Erkeklerden Vazgeçmiş Kadınlar Apartmanı kitabı yorumuyla geldim. Aslında hızlıca bitirebileceğim bir kitaptı. Ama okudukça o kadar keyif aldım ki sindire sindire okumak daha iyi geldi. Helede araya serpiştirilmiş yabancı kelimler bana ekstra iyi geldi. Nedensiz!
Şimdi bir apartman düşünün ; Kesinlikle erkek girmesi yasak! Tamircisnden, teslimatçısına hatta boyacısına kadar hepsinin kadın olması gerekiyor.
Apartmanın sahibi namıdiğer Kraliçe, 1. kattaki Giuseppina, güzel yemekleri ile ünlü Simon, iyilik meleği Rosalie ve gezgin Carla'nın yerine gelen Juliette... Bu kadınların çalışma alanları farklı da olsa acıları aynı olduğu için çoğu şeyi birlikte yapıyorlar. Yeni gelen Juliette de bu sisteme biraz geç alışıyor ama asla aşksızlığı kabul etmiyor.
Bu kalbi kırık hatunların Ççaresi bu apartman ve bu apartmana erkek girmemesi sanki! Tabii bir tek erkeğimiz var o da Simon 'un kedisi jean-pierre.
Kitap kesinlikle günümüz kadınlarını çok güzel kaleme almıştı. Benim en çok dikkatimi çeken de güçlü Kadınlar portresi çizmesiydi. Acıların içinde dimdik duran kadınlar.
Eksikleri İllaki vardı ama ben severek okudum diyebilirim. Tek kelimeyle dingin bir kitaptı. Her kadının hikayesini ayrı ayrı okumak şahaneydi. Bazı satırlar da kendimizi bulmak her kitapta yaşayabileceğimiz şahane duygular değildir. Ama bu kitabın çoğu satırında kadınlar kendilerini bulacaklar eminim.
Bakalım Juliette bu düzene alışabilecek mi? Kalbi kırık hatunlar apartman dışında kalplerini soğutacak bir çare bulabilecekler mi?
Kitabın siteye eklenmesini talep ettiğime göre birkaç satır bir şeyler yazmak da boynumun borcu diye düşünüyorum. Kurgu romanlardan beklentim, betimlemelerle dolu 764734 sayfa okumamak. Bu anlamda sadeliğini ve sadede gelme becerisini sevdim. Konusuna yetmiş sekiz yaşında bir kadının hayatında ilk kez aşık olması gözüyle bakmak istemiyorum. Zaman zaman yaş bunalımı geçiren bizler, daha yolun çok başında olduğumuzu düşünüp gülümseriz belki bu kitabı okurken. Karamsar bünyelere göre para ve vakit kaybı sayılabilecek bu kitap, “Evren daralıyor, kalp değil” diyenlerin beğenisini kazanır diye tahmin ediyorum. Aşkla kalın :)
176 syf.
8/10 puan verdi
Hepimiz bir gün hayatın getirdiği üzere yaşlanacağız, yas’lanmak ise o anlarda üzerimize yapışan bir maneviyat olmamalı ya da olmalı mı? Seçim sizin! Hayata bakış açınız, yaşama tutunma şekliniz sizi o dönemde hayata bağlayan şeylerden! Umarım herkesin hayatında çizeceği rota o yaşlara kadar beklemesin, o yaşlarda şekillenmesin hatta o yaşlarda yeni yeni rotalarınız olsun ya da rotaları olanlara dahil olun! Bu kitap o hüzünü yaşatırken, anın sıcaklığını, kişilerin hayatlarına sahip çıkmalarını çok lirik, delip geçen bir coşku ile anlatmış. Kitabı okurken yanınızda, çayınız, selpak mendiliniz, kalbinizde huzurunuz mutlaka olsun.
Selaaamm Her ay bir #apartman kitabı okuduğumu bilmeyen kalmadığına göre bu ayki apartmana davet edeyim hemen sizi.Yalnız beyler kusura bakmayın, sizi alamıyoruz içeriye çünkü bu apartman #erkeklerdenvazgeçmişkadınlarapartmanı Bu apartmanda sadece tek bir #erkek var o da bir #kedi #jeanpierre Beş katlı bir apartman düşünün en üst katta apartman
Konuşmuyorlar ama birbirlerine çok şey söylüyorlar. Seksen üç ve seksen sekiz yaşlarındalar,yine de sayıların tekabül ettiği bir şey yok. Bir fotoğrafın çekilme anı kadar kısa süreliğine asılı kalıyor zaman. Marcel ve Marguerite genç ve ölümsüz kalıyor.
Her ikisinin de eşleri ölünce birbirlerini bulurlar.Sevmenin , sevilmenin , yıldızları yeniden yakmanın zamanıdır artık.
Hayatın ikinci kez tutunma şansı verdiği bir çift, Marcel ve Marguerite...
Hayatının elliden fazla yılını siz diye hitap ettiği, saçlarını topuz yapmaktan başka alternatife izin vermeyen Henri adlı bir adamla geçirir Marguerite... Kocası ölene dek bu hayatı sürdürür. Marcel ise çocukluk aşkı ile yıllar boyu mutlu bir evlilik yaşamış şanslı kişilerden, fakat eşi öldükten sonra o da yalnız kalmıştır. İşte Marcel ile Marguerite'in yolu bir noktada kesişir, hayat onlara ikinci bir şans verecektir ve hayat dansını birlikte edeceklerdir. Oldukça sevimli, romantik, 70 yaş üstündeki iki insanın lirik, umut dolu yaşama birlikte tutunmaya karar verişini anlatan kısacık, ama aklımdan çıkmayacak bir hikayeydi. Sevdim.
Tam yaşamak istediğim yaşlılık dönemini anlatmış kitap. Satırlar su gibi akıp gidiyor. Bizim toplumumuzda yaşlılar köşesine çekilmiş, evinden pek çıkmayan, sosyal hayattan elini eteğini çekmiş, evde torun bakan , saygı duyulan kişiler olarak görülür. Onların iyi bir demlenmiş çay gibi olduğu görülmez, tecrübelerinden faydalanmak yoluna gidilmez. Tersine iş göremez olarak etiketlenir, köşesine çekilmesi beklenir. Oysa yaşlanmak sadece yaş almaktır, insanın hayatında ikinci bir bahar açılabilir fırsat verilirse. Deneyim dediğimiz şeyin içinde acılar, başarısızlıklar, kayıplar, fedakârlıklar da yokmudur? Yaş alırken toplumun bize biçtiği rollerin gereği yapılır . Bu nedenle çoğu zaman hayatımızı ıskalar, kendi isteklerimizi öncelik listemizde hep sonlara atarız. Yaşlılık dönemi işte artık başrole kendimizi alacağımız bir dönem olmalı. Vücudumuz yaşlanırken beynimiz ve kalbimiz yaşlanmayınca bu dönemde insanlar arada kalıyor, kabullenme süreci yaşıyor. Oysa yaşlılık dönemi asıl sahnede kalıp başrole çıkma zamanı . Kitap bu geçiş dönemini çok güzel ele almış. Bende kesinlikle böyle yaş almak isterim dedirtti. O zaman dans ,çok sık kullandığım bir cümleydi. Kitapta hayat buldu. Umarım hepimiz sağlıkla ve dans ederek yaşlanırız.
Çok tatlı bir roman.
Tesisatçı dahil erkeklerin girmediği bir apartman ve sakinleri erkekler tarafından yara almış kadınlar. Her birinin hikayesi apayrı ve sizi düşünmeye sevk ediyor. Daha derin yazılabilirdi daha net hikayeler anlatılabilirdi ama ben bu romanı çok sevdim. Her kadın benmişim gibi okuyup her dairede yaşadım ve bu apartman yaşaması zor ama bir o kadarda tatlı geldi bana. Kraliçeyi sevememiştim ama kitap sonunda beni ağlattı. Hem güldüm hem ağladım, teşekkürler kızlar