Lord Northbourne Gönderileri
Lord Northbourne kitaplarını, Lord Northbourne sözleri ve alıntılarını, Lord Northbourne yazarlarını, Lord Northbourne yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Tanrı salt olumlama olarak kabul edilirse Şeytan da salt olumsuzlamayı temsil eder: Fakat salt olumsuzlama imkansızdır; zira olumsuzlama ancak olumsuzladığı şey sayesinde var olabilir; başka bir deyimle, olumsuzlamanın gerçekliği olumsuzladığı şeyden neşet etmiş olup bağımsız bir gerçekliği yoktur.
Sayfa 34 - İnsanKitabı okudu
Dinin ihmali veya inkarı bir şeydir, onun saptırılıp çarpıtılması başka şeydir. İlki en azından açık olup çok manaya gelmez ; bu nedenle de ruhu boş bırakır. İkincisi ise kurnazca olup kafa karıştırıcıdır; bu yüzden de ruhu zehirle doldurur.
Sayfa 26 - İnsanKitabı okudu
Dünyevi şeylerin cazibesi kısa sürer ;... Maddecilik, görevini ekseriyetle tamamladığı ve gittikçe yetersiz geldiği için sorgulanmaya başlandığı zaman insanların zihinleri yeniden Dine yönelmeye başlar.
Sayfa 25 - İnsanKitabı okudu
İnsan ya seçme özgürlüğü olmayan mesuliyetsiz bir makinedir ya da seçme özgürlüğü olduğundan seçiminin sonuçlarına katlanacaktır. Burada herhangi bir keyfi ceza veya mükafat meselesi söz konusu değildir ; varolan sadece bir sebep-sonuç meselesidir.
Sayfa 15 - İnsanKitabı okudu
Eğer insandan daha yüksek bir şey varsa o zaman insan hayatından daha yüksek bir hayat var demektir; ve bu hayat aynı sınırlamalara tabi olmadığı için insanlar beşer haliyle onu tasavvur edemez.
Sayfa 15 - İnsanKitabı okudu
Dine, bilimci bir bakışla yaklaşmak zorunlu olarak onu herhangi bir fenomen olarak görmeyi içerir. Bu şekilde yaklaşıldığında din, insanlığın psikolojik bir unsuru olarak ve insanın fıtratında bulunan bir ihtiyacı -tıpkı uyku, yemek veya eğlence gibi- karşılayan bir şey olarak görülür. Bu ustaca bir yanlış göstermedir; zira bu yorum bir yarı hakikat olup uyku, yemek ve eğlencenin insanın varoluş sebebi olmadığını fakat dinin bu anlama sahip olduğu gerçeğini gizlemektedir.
Modernleşmiş bir din, eski bir dinin gelişmiş bir şekli olarak kabul edilir. Bu anlayış ilk vahyin mükemmellik ve yeterlilik mefhumuna ve insanın onun mükemmelliğini zamanın ilerleyişine karşı mümkün olduğunca muhafaza etme vazifesine aykırıdır.