Gerçeğin hesabını veriyorum
Kulak kesiliyorum sözlerime
Bilmek istiyorum yola çıktığım yeri
Korumak için bunca umudu
Kaynaklarım; gözyaşları
Ve yorgunluk, ve acı
Ve güzellik azın azı
Ve iyilik azın azı...
biliyorsun, sana inanıyorum! sana inanıyorum! SANA İNANIYORUM! yitirilen hiçbir şey yok. mektubun beni iyileştiriyor. senin yokluğundan başka bir şey olmayan bu derin boşluğa bu günlerde fazlaca düşmüş olmama kızma. eğer her şey bu boyutlara geldiyse, bu seni sevdiğimdendir. hem de nasıl!
Nerdesin görüyor musun beni duyuyor musun
Tanıyacak mısın beni
Ben en güzel ben yalnız
Tutuyorum ırmağın dalgasını bir keman gibi
Bırakıyorum geçsin günler
Bırakıyorum geçsin gemiler bulutlar
Ölüdür yanımda can sıkıntısı
Tutuyorum bütün çocukluk yankılarımı gömülerimi
Boynumdaki gülüşlerle
Gerçeğin, nesneleri değerlendiren zihnimde değil, nesnelerin kendinde olduğunu, onlardan edindiğim yargılara kendimden ne kadar az şey katarsam gerçeğe daha fazla yaklaşabileceğimden emin olduğumu biliyorum.
Jean-Jacques Rousseau