Kendimden, çocukluğumdan, zamanın dipsiz geride kalmışlığından , şimdiki ana ait bir işaret aradım. Hemen her yeri aynı kalan bu cadde de ,çizgilere basmadan yürümeye çalışmaktı belki de geçmişimden gelen en önemli hatırlanış. Kuralsız yaşayamamaktan mütevellit, kendi kurallarıma uyup yaşamaktı geçmişim. Satır aralarındaki boşluklar gibi parke taşların arasındaki çizgilere basmadan yürüyordum.