Çin’in İli bölgesinin (Doğu Türkistan) Gulca şehrinde doğdu. 1980’de ailesi ile birlikte Türkiye’ye göç etti. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Maliye Bölümü’nü bitirdi. 1996 yılından beri bir kamu kurumunda çalışıyor. 2004 yılında ilk öyküsü yayımlandı. 2005’ten beri Lacivert Öykü ve Şiir Dergisi’nin yayın kurulunda yer alıyor. “Göç” adlı öyküsü 2010 Behiç Erkin Öykü Yarışması’nda mansiyona değer görülürken, “Topal Kediyi Nasıl Yazdım” adlı öyküsü de altKitap 2009 seçkisinde yer aldı. “Yurda Dönüş” adlı öyküsü ile 2022 Çukurova Belediyesi’nin düzenlediği “Göç ve Göçmenlik” konulu öykü yarışmasında birinciliğe değer görüldü. 17 Ekim Rus İhtilali ile yurtlarından ayrılan bir ailenin 80 yılını anlattığı Göç adlı öykü kitabı 2012 yılında, ağırlıklı olarak engelli bireylerin anlarına tanıklık eden Cebimdeki Taşlar adlı öykü kitabı ise 2017 yılında yayımlandı. Bir erkek çocuğu annesidir.
İsmiyle müsemma bir kitap ‘cebimdeki taşlar’. Dökülen,bağıran,paramparça olup dört bir yana dağılan öyküler.Eksik parçadan bahsedip tüme tamamlayan.Eksik görülenle birlikte sapasağlam ilerleyen.Gri koridorlarıyla karşımızda dikiliyor gerçekler.Kimi zaman resmî dairelerde kimi zaman aklın içinde kırk takla atan tilkilerde.
Mesela şu alıntının doğruluk payını tartışmaya gerek var mıdır?
“Biliyorsunuz biz isyanları çıkartır,sonra bunun değerlendirmesini tarihçilere bırakır,sorumluluğumuzu ömrümüzle kısıtlarız.”
Yazarın ikinci öykü kitabı ancak benim ilk okuduğum kitabı.En yakın zamanda ilkindeki öyküler ile de tanış olmak istiyorum.
“Göç”, yaşanmış zorlu bir hayatın içerisinden seçilmiş kesitlerden oluşan, sıcak, ıssız ve uzak bir öykü kitabıdır. Yaşanmış hayatın zorluğu, yazar tarafından hiçbir ajitasyona tabi tutulmadan –oysaki öykülerde aktarılan hayat buna son derece müsaittir- vakur bir kalenderlikle okuyucusuyla paylaşılmıştır.
Öykülerin merkezindeki gibi bir sürgün ve
Bitti...
Öncelikle yazarımızı öykülerinde topal insanlara dikkat çektiği için kutluyorum,niyeti çok güzeldi..
Ancak öyküler akıcı değildi ve ben benimseyemedim...