Yalnızlık bir odada gariplikle ve tek bir radyonun arkadaşlığı ile olur ve gecenin sabahına insan kendini kendi önüne oturtup enikonu sopa çekerek yorgun ve harap ulaşırmış. O uzun sabahlar insana ömründen, bizatihi kendinden bir hatıra imiş. Yalnız duyanın içine çektiği ekmel ve kâmil bir söz gibi o dahi yapayalnızmış.