Kitap temel olarak frankfurt okulunun gelişimini ve evrelerine odaklanıyor. Adorno ve Horkheimer hususunda, toplumun teknolojik rasyonelleşmesi, pozitivizm kanalıyla bilimcilik vurgusunu iyi belirtilmiş. Ancak, vurgulu anlamda kültür endüstrisinin nasıl geliştiğine toplumbilimsel açıdan yeterince değinilmeden, Habernas bölümünde post-endüstrşyel toplumlardaki klasik sınıf anlayışının yerine farklı ve yeni toplumsal sınıfların oluşturulmasına değinilmiş. Horkheimer ve Adorno'nun toplumun teknolojik, rasyonalleşme ve kültür endüstrisinin belirleyici olmasından dolayı, onların karamsarlığına vurgu yapması ayrıyeten sevdiğim yönü oldu. Kitap bunun haricinde, farklı kaynakların ve yazarların ek okuma yapılmasıyla frankfurt okulunun eleştirisinin yapılmasını öne çıkarıyor. Son olarak, Bottomore, Habermas eleştirlsinde onun fazlaca evrensel kalan iletişim-uzlaşmacı düşüncesinin bu yönünü güzel irdeliyor. Bu evrenselliği takiben, frankfurt okulunun temel aldığı inceleme alanlarından olan; modernite-rasyonalitenin kurduğu siyasi-ekonomik-bürokratik varlığının, kültür endüstrisi/kitle kültürünün toplumda sirayet etmesiyle birlikte insanın psişik-bedensel değişiminin ve teknoloji-otoriteryen kişiliğin, tezahür biçimleri bakımından ülke ve bölge bağlamında ele alınmadan yapmasını da eleştiriyor.
