Ahmet yıldırım tekrar paylaştı.
“Hiçbir mahkumiyet başkalarının düşüncelerine görülmez iplerle bağlanmış ve bunun bilincine varmamış bir akıl kadar tutsak değildir, diye geçirdi içinden.”
Sayfa 66 - Klaros yayınlarıKitabı okudu
Ahmet yıldırım tekrar paylaştı.
ÇOKLU YASAMLAR
Okur Takip Önerileri
Çünkü aşağıda ölüm vardı yukarıda açlık, aşağıdaki ölüm olasılıktı, yukarıda açlık kesindi, bir kesinlik uğruna ölümcül olasılığa katlanadım.
Sadece bakışlarıyla ona dokunmaktan aldığı hazzın az olmadığını düşündü.
Güzel olan bir şey karşısında belki en iyisi sadece ağlamaktı.
Demek yüreklerinin yörelerine uğramadan günler ve geceler geçirebiliyorlardı.
Bu çağın en belirgin özelliği insanların tek tip olmalarıydı. Birbirlerine öylesine benziyorlardı ki bir süre sonra yüzleri silikleşiyordu. Hele yüzlerinde ki o ifadesizlik, ne garipti. Yüzlerinde ne sevinç ne hüzün, ne umut ne kaygı, ne korku ne de güven ifadesi vardı. Kendilerinden başkasını görmeye tahammülü olmayanların yüzlerinde ki o hoşgörüsüz ifade dâhi yoktu. Zekice bir an belirip sonra da kaybolan bir şaşkınlıktan başka özgün bir ifadeye sahip değillerdi .
"Siz insana inanıyorsunuz!
Fakat hangi insana?
Gittiği her yere kan ve gözyaşı götürene mi?
İnsana inanamam ben!
İnsana inanmak çok ızdıraplı!
Sizler;
-her şeyi isimlendirenler-:
Düş diyorsunuz gönlünüzce
tasarladığınız ve işlediğiniz
hiçliğe.
(sizin için) görünmezliğin ve girift belirsizliğin doruğu olan
gizli özneye zaman diyorsunuz,
durmaksızın kötülüğü buyuran,
susturulamayan iç seslerinize
ve tereddütlerinize ise şeytan.
Aşk diyorsunuz kısa süreli salgı sarhoşluğunuza,
varlıklarınızla yokluğa düşürdüğünüz küçük dipnotlara varoluş dediğiniz gibi.
Tek yönlü ve sürekli akan yokluktan
eksilen küçük ve ödünç birer noktadır göreli mevcudiyetiniz,
sizi sabırla bekleyen bir başka yokluğa katılacak olan,
başladığınız ham ve artık yerine konamaz o ilk yokluğa dönüş olmaksızın.
“Pişmanlığını
duymayacağım bundan böyle, bir madencinin güneşten alabildiğine uzak ve karanlığın bağırsağında geçen hayatını
yaşamanın.”
Farklılığın bir hastalık olarak görülmesi yalnızca insana ait en eski algı hastalığıdır.
İnsana dair hiçbir şeyin olmadığı bir zamana gitmek istiyorum sadece. Çünkü insan pratik bir sorundur belki sorunsal, insanlık ise teorik bir ideal. Biz bir ideale gideceğiz, pratik bir soruna değil!
