Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Buket
Buket
@yldzbuk
Gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk, hiçbir yere gitmiyor...
İnstagram: buketinkitaplari
Fizikçi
1172 okur puanı
Temmuz 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Yıllardır okumak istediğim bir kitaptı çünkü çok sevdiğim yazarlardan biriydi tavsiye eden ama o kadar çok zaman geçince kimin olduğunu bile unuttum. Petrol bize özünde düzen içindeki düzensizliği, yolsuzluğu, manipülasyonun basitliğini anlatıyor. Siyasetin kirliliğini ve girdiği her yeri daha da kirlettiğini bir kere daha gösteriyor. Ama hep deriz ya her gecenin sabahı var, her karanlığın içinde aydınlık var diye, bu hikayenin de aydınlığı tüm bu pisliğin içine doğmuş olmasına rağmen ideallerinden vazgeçmeyen Bunny'di. 600 sayfalık kitabı bana okutan da Bunny'nin yolculuğu oldu. Bazı yerlerde idealist olarak gördüm bazı yerlerde manipüle edildiğini düşündüm ama kendince doğru gördüğünün peşinden gitmesi bana yetti. Umut aşıladı. Bunny'lerin doğru yoşdan şaşmaması dileğiyle vedalaştım Petrol'le. Listenizde varsa ya da kitaplıkta okunmayı bekliyorsa ertelememenizi tavsiye ederim.
Merhaba.
"Üf bee, ne sondu ama!" dedirten kitaplardanmış "Benimle Tanışmadan Önce". Okurken sürekli "hasta mısın ya, hastasın sen, ya sence de biraz abartmıyor musun" gibi sorulara boğdum Grahamı -kendi kendime, Graham bunları bilmiyor- . Daha kısa tutulsaydı iyi olurdu ama böyle bir son için birikmişliğe ihtiyaç var sanırım o yüzden yazara hak verdim ve okuduğuma pişman olmadım.
Kıskançlık konu olduğunda nasıl bambaşka birine dönüşebildiğimiz, beynimizi ve duygularımızı kontrol edemediğimiz harika bir kurguydu. Kıskançlıkla saplantı arasında ince bir çizgi olduğunu savunanlardanım ve Graham o ince çizgiyi çok hızlı aşıyor. Olaylar da aynı hızda ilerliyor tabii. Bir de kıskanılan Ann gözüyle olaya bakmak lazım ama onu da eleştirmenler yapsın ben Graham'ın gözünden yazılmış bir kitap okudum sadece.
Keyifle okudum, çok sevdim. Barnes ile tanıştığıma da çok memnun oldum. Tavsiyemdir.️
17.Roman'ı bir şeyleri netliğe kavuşturma umuduyla okudum ama anladığım kadarıyla aradığım netliği son kitapta da bulamayacağım. Ne istediğini bilmeyen, biraz da dengesiz bir yaşlı amcanın hayatı da pek ilgimi çekmedi açıkçası. O yüzden keyif alarak okudum diyemiyorum. Hatta son kitabı da okuyacağım diyemiyorum çünkü okumayacağım %99 ihtimalle. Dag Solstad yolculuğum kısa sürdü, başka kitabını almam için ciddi bir indirim falan görmem lazım. Kurgusal açıdan da edebi açıdan da "beni" doyurmadı çünkü. Bu da böyle bir anımdır.
Kitapla kalın.
Okur Takip Önerileri
Araştırmadan, kimdir nedir bakmadan okumaya başladığım ve pişman olmadığım kitapları ayrı bi seviyorum.🩷 Ve genelde @yordamkitap beni üzmeyen kitaplar basıyor, varlıkları daim olsun.
Öykü okumayı sevmeyen ben bile ilgi ve merakla okudum hepsini. Ustaca kurgulanmış, sade bir dil kullanılmış ve hicivleri yerli yerinde 16 hikayeden oluşuyor kitap. Hasan Âli Ediz çevirisi olması da bonusu.🩷
En sevdiğim diyerek bölüştürmek istemiyorum ama öykü kitaplarında genelde bi "en sevdiğim" çıkar; bu kitapta da en sevdiğim Papağan Davası oldu. Eminim okursanız seveceksiniz, tavsiyemdir.
Kitapla kalın.
Merhaba.
Bu ay çocukların dünyasından aktarılan kitaplarla geçiyor. Yersiz Yurtsuz Bir Çocuk'ta kahramanımız yine bir çocuk. Babası yazar ama Nazi döneminde sürgün edilmiş bir yazar. (Aynı zamanda Irmgard Keun da sürgün edilmiş bir yazar. Kitap otobiyografik mi bilmiyorum, araştırmadım.) Haliyle hem kendisi hem de ailesi oradan oraya sürüklenip duruyor. Bu karmaşanın içindeki Kully ise 10 yaşında, hayatı anlamlandırmaya çalışan sadece bir "çocuk". Hayatı anlamlandırma aşamasında olduğu için anne ve babasının yaşadığı buhranın çok farkında değil ama bilinçsiz bir çocuk da değil. Hatta babasından daha bilinçli bile denilebilir. Buram buram savaş dönemi diyemem ama arka plandaki kargaşa hissediliyor. Ben çok sevdim Kully'i. Vedalaştığımız için de üzgünüm. Tavsiyemdir, severek okuyacağınızdan eminim.
Kitapla kalın.
Selamlar.
Sonunda ben de Bjørn Hansen'le tanışanlar kervanına katıldım. Tanıştığıma memnun oldum mu kısmı tartışmaya açık. İlk sayfalarda kızdım, 2 yaşındaki çocuğunu aşık olduğundan bile emin olmadığı halde aşk uğruna terkeden bi adama sempati duyamazdım. Sonralarda çok sıkıldım çünkü durağan bir hayat ve durağan bir ilişki okudum. Sevgilisiyle ayrıldıklarında kitap cazip gelmeye başladı çünkü devreye 20 yaşına gelmiş oğlu girdi. Oğlu için çaba harcaması, onu anlamaya çalışması, yıllar sonra bir arada olmaları gayet merak uyandırıcıydı benim için. Sonlarda yaşananlar ise kocaman soru işaretleri bıraktı. Dr.Schiøtz böyle bir şeyi neden istedi, Bjørn Hansen neden kabul etti ve uyguladı? Altta yatan sebepleri aşırı merak ediyorum ama devam kitaplarında bunların cevabı yoksa bir daha Dag Solstad okumam, baştan anlaşalım. Yarın ikinci kitaba geçeceğim, umarım elim ayağım titreyerek üçüncü kitaba geçmek istemem çünkü onu almadım henüz. Keyifle devam edeceğim.
Kitapla kalın.
Umduğumu bulamadığım ama okumaktan da vazgeçmediğim bir kitap oldu Tatar Çölü. Kendince felsefesi güzel, sevenlerin neden sevdiğini de anlayabiliyorum. Yalnızlık, bekleyiş, umut, alışkanlık vs güzel konular, çok da güzel işlenmiş ona da lafım yok. Ama olmayınca olmuyor işte, sevemedim.Ya da okumam çok uzadı ve çok bölündü diye etkilemedi beni bilemiyorum. Amaan neyse. Bu da böyle bir okumaydı deyip geçiyorum. Saygılar, sevgiler.
Kitapla kalın.
Merhaba.
Murakamiciğim ve esrarengiz öyküleri. Sevdim mi? Evet. Çünkü otobiyografik izler var, hiç bilmediğim şairimsi yanı var bir de en iyi bildiğim müzik aşkı var.
Her öykü birinci tekil şahıs anlatımıyla aktarılmış ama sadece birinin anlatıcısının ismini öğreniyoruz o da kendisi. O yüzden tüm öyküler kendi hayatından mı yoksa bir öyküde kendi adını vererek kafamızı mı karıştırmak istedi bilemiyorum. Ama ben çok severek okudum hepsini. En sevdiğim Krema öyküsü oldu. Pekçok merkezi olan ve çevresi olmayan bir çember düşünebilir misiniz? Bu hikaye beni onu düşünmeye mecbur bıraktı ama düşünemedim de diyebiliriz tabii ki. Öyle işte. Ben sevdim belki siz de seversiniz, bir şans verin bence.
Kitapla kalın.
Selam.
Defalarca Doppler'e elim gitti almadım, Mal Sayımı'nı ise hiç düşünmeden aldım, çok enteresan. Ama kitap hakkında söylemek için tek kelime hakkım olsa "mükemmel" derdim! Artık şairlere daha farklı bakacağım sanırım.
Kahramanımız, aynı zamanda şairimiz Nina, bir günde ne yaşanabilirse yaşadı. Kaos, entrika, cinayet, darp, sinir krizleri, ölümden dönme ve DANS! Dolu dolu bir 100 sayfaydı. Elimden bırakamadım resmen. Eh Doppler'i de okumak şart oldu şimdi, hemen almalıyım.
Kesinlikle tavsiyemdir, okuyun ve tanışın çılgın Nina'yla.
Kitapla kalın.
Daha önce defalarca okuduğunuz ya da okumuş olabileceğiniz "sorunlu" bir anne-kız ilişkisi, çoktan kopmuş bir baba-kız ilişkisi, hayatını kendi küçük dünyasına göre kurmuş orta yaşlı bir kadın hikayesinden ibaret kitap. Baba-kız ilişkisinden ziyade asıl konumuz anne-kız ilişkisi aslında. Bu ilişki de çoktan kopmaya yüz tutmuş ama inatla senede bir gün, birlikte yenilen bir yemekle ayakta kalmaya çalışıyor. Kızımız halinden memnun, kendine kurduğu küçük dünyasında mutlu. Ama annesi elindekiyle yetinemiyor, mutsuzluğuna mutsuzluk ekliyor, kafasında gerçekle alakası olmayan şeyler kuruyor vs vs. Sonu da zerre etkilemedi beni açıkçası. Hatta oldukça soğuk ve yüzeysel buldum. Okuyup seven var mı, ben mi çok duygusuz yaklaştım bilmiyorum ama etkilenmedim hiçbir cümlesinden. Bu da böyle bir anımdı deyip rafa kaldırıyorum kitabı.
Kitapla kalın.
Selamlar.
Ne portreymiş, ne kitapmış, ne teoriymiş arkadaş! Olaylar olaylarr.
Wilde bu kitabında Shakespeare'in Soneler'i üzerine, Thomas Tyrwhitt tarafından ortaya atılan teoriyi ele almış. Teoriye göre Soneler'in ithaf edildiği W.H. tiyatro sanatçısı, genç ve güzel bir delikanlıdır. Shakespeare'de bu delikanlıya aşık tabii ki. Sonelerde ona olan övgülerin, serzenişlerin peşine düşülüyor ve azıcık da olsa Soneler'i de okumuş oluyorsunuz. Bu vesileyle belki Soneler'i de okurum bir ara.
Kitapla kalın.
Merhaba.
Hesse'ciğimin gencecik yaşında kaleme aldığı düzyazıların derlemesinden oluşuyor kitap. İlk bölüm Gece Yarısından Sonra Bir Saat, tam bir düşler ülkesi. Betimlemelerden ve kelime oyunlarından konuya odaklanamadığım yerler oldu ama keyif de aldım. Sonraki zamanlarda yazacağı Gertrud kitabının kahramanına da bir selam yollamış bu bölümde. Onu da alıp okumak şart oldu. İkinci bölümse Novalis. Bir kitabın elden ele gezmesi, sahiplerinin ona kattıkları ve ondan aldıkları üzerine bir hikaye. Otobiyografik izler taşıdığını sonsözde kendisi de belirtmiş. Bu nedenle en sevdiğim kısım Novalis oldu. Yine severek okudum, Hesse sevenlerin keyifle okuyacağına eminim.
Kitapla kalın.
Merhaba.
Düello başlarda biraz sıkan, ortalarda biraz hareketlenen, sonlarda ise her satırı çizmek istediğim bir kitap oldu. Çehovcuğum genelde beni yanıltmaz zaten, garanti yazarlarımdandır. Karakterleri ve olay örgüsünde voaaav dedirtecek bir şey yok ama keyifli bir okuma için gayet ideal. Marya'nın Nadejda'ya öğüt veriyorum ayağına toplum baskısını ve kinini kustuğu yer favorimdi. Kitabı okursanız o kısmın tadını çıkarın mutlaka. Hem üzdü hem güldürdü.
Kitapla kalın.
Selamlar.
17 yaşındaki Maşa ile 36 yaşındaki vasisi Sergey'in mutlu görünen mutsuzluğunun hikayesini yazmış bize Tolstoy. Beklediğimden farklı ama bir o kadar da olası bir hikayeydi.
Sergey yaş farkının, yaşanmışlığın ve yaşanmamışlığın yarattığı farkın bilincinde. Ama Maşa daha 17sinde, sadece köy hayatı yaşamış, sakin, dingin bir genç kız. Karşısına ilk çıkan adama yani Sergey'e hissettiği şeyin aşk olduğunu düşünüyor ve aşkı için fedakarlık yapmak istiyor. Şehir hayatına geçiş yapmaları ve sosyetenin, Maşa'nın güzelliğini keşfetmesiyle işler karışıyor tabii. Ben merakla okudum ama söylemeden edemeyeceğim ki çok toy bir Tolstoy kitabıydı.
Kitapla kalın.
Merhaba.
Zorla askere alınmak, ölüme gittiğini bilmek, ne olursa olsun yaşamayı istemek... İsmail'in tek derdi yaşamak istemesiydi. Vatanı, karısı, çocuğu, anası umrunda değildi. Savaş umrunda değildi. Askerden kaçarak onlara yaşattıklarını, halkının yaşadıklarını bir an olsun farketmedi bile. Diğer yanda ise fedakâr ve cefakâr Seyde... Erim ne derse doğru der, ne yaparsa bildiğinden yapar diyen Seyde. Kendi yemeyip çocuğuna yedirmeyip eşine yediren Seyde...
Okurken çoğu yerde dişlerimi sıktım. İsmail'i lime lime etmek, Seyde'yi tokatlayıp kendine getirmek istedim. Neyseki son sayfasında içim biraz rahatladı ama olan yine Seyde'ye oldu. Kısacık ama çok güzel bir kitaptı. Özlemişim Aytmatov okumayı. Tavsiyemdir.
Kitapla kalın.
