Bu mektupları okurken;Ahmed Arif sevişi ve diğerleri diye iki ayırıyor insan seviyi.Ahmed Arif’in hitapları beni hem imrendirdi,hem dağıttı hele “kardeşim” diye hitap ettiğinde Leyla’sına hıçkıra hıçkıra ağladım.Bu duyguyu biliyorum çünkü,sırf kopmamak için sırf gitmesin,yanıma kalanım olsun diyedir dilini kanata kanata kardeşim demek biricik sevgiline.
Ahmed Arif mektuplarında yer yer argo kullanır,yer yer isyanı var hayatın çemberinden geçmiş derler ya bazıları için ,bence Ahmed Arif onlardan biri.Ve kaleminde kendisi olmayacaksa nerde olacaktı.Samimiyetini de ayrıca sevdim.
Ben de sizin gibi okurken Leyla Erbil’i merak ettim bakındım ama onun ömründen Ahmed hiç geçmemiş gibi.Mektuplarını yayınlatmak istememiş zaten.Ayrıca Kafka’nın Milena’ya Mektuplar’ını üç kere okumuş biri olarak Ahmed Arif mektupları çok daha samimi çok daha içten kavgası da aşkı gibi mert adam.Güzel seven adam Ahmed Arif.
Yüreğinde başka yüreği, kendini bitire bitire yaşatan,yüreği aşktan geçen,yüreği aşka meftun herkesin okumasını tavsiye ederim.Emeğinize sağlık Mikail Bey yine donanımlı ve hakkı verilmiş bir incelemeydi.
Teşekkür ederim katkınız için. Keşke Leyla Erbil'in mektuplarına da ulaşılabilseydi de aşk ona dokunmuş mu görebilseydik. Ama dediğiniz gibi çok dokunmamış gibi.
Rica ederim.Ben de okumayı çok isterdim.Ama bu aşkın karşılığı değil sadece sevileni olduğunu okurduk diye düşünüyorum.
Belki de...
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.