Bu kitabı okuduğumda neye uğradığımı sapıttıydım. Çocuklar kesinlikle kırmızı çizgim, inanılmaz bir sevgiyle doluyum tamamına karşı...
Bir babanın 2 çocuğunun da hayat kalitesinin bu kadar düşük olarak dünyaya gelmesi... çok zor. Hiçbir zaman bir çocuğum olmadı, elbette tam olarak anlayamam; ancak bu kitabı okuduğumda ve ilerde çocuğum olsa ve başlarına bunlar gelse ne yaparım? diye düşünmeden de edemedim. Dünyanın en zor sınavı, sevdiklerimizle sınanmamak dileğiyle...
Okuduktan sonra hiçbir anne babaya tavsiye etmedim, çünkü duygusal dönemin yoğun olduğu zamanlarda travma etkisi yaratabiliyor bazı bireylerde, buna sebep olmak istemedim.
Çok duygulu bir inceleme olmuş, kaleminize sağlık :)
Öncelikle inceleme için kurduğunuz cümleler beni çok onore etti.. Çok teşekkür ediyorum.. Sizin gibi değerli bulduğum okur arkadaşlarımın cümleleri çok kıymetli. Kitabı okurken inanın ben de ( bir anne olarak ) sapıttım. Ve defalarca sürekli sordum kendime ben olsaydım diye diye empatinin dibine vura vura bitirdim. Özel çocuklara sahip olan ebeveynlere saygım bin kat milyon kat daha da arttı.. Ama bazen çoğumuz belki zaman zaman farkında olmadan hepimiz bu ailelere doğru yaklaşmayı bilmiyoruz. Onun için bence herkes okusun 😉 
Hakan
Kesinlikle katılıyorum ve çok teşekkür ederim :) Ebeveyn olmak güzel ve taktire şayân, ancak maalesef çok büyük sorumluluklar da getirebiliyor. Bir okur arkadaşım bu kitabı okuduktan sonra gece uyanıp sürekli olarak ağlıyordu( 1 yaşında kız çocuğu var), diğer yandan başka bir okur arkadaşım hiç bana mısın demeden okudu ve sevmedi :) Üzse de, sevse de, beğenilmese de herkes okumalı bence de :)
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.