— Bugün insanları kurtaracak çareyi buldum.
Birisi radyoyu açmış, cırlak bir kadın sesi, "... yok mu, nedir bunun çaresi?" diye soruyor.
Katıla katıla gülüyorlar. Bütün içenler dönüp bakıyor, onlar da gülüyorlar.
Kafasından geçene güldü. Duraktakiler dönüp baktılar. Kadının biri kaşlarını çattı. Sokakta kendi kendine sesli gülünemeyeceğini bilmeyen yoktu. "Ne adamlar be. Güldüysem güldüm, size ne?"
Düşünüyordu: "Çağımızda geçmiş yüzyılların bilmediği, kısa ömürlü bir yaratık yaşıyor. Sinemadan çıkmış insan. Gördüğü film ona bir şeyler yapmış. Salt çıkarını düşünen kişi değil. İnsanlarla barışık. Onun büyük işler yapacağı umulur. Ama beş on dakikada ölüyor.