Köşeyi döner dönmez sanki bütün evlere saldırdı. Kapkaraydı içi. Onu dinleyen, şehri üst üste dolduran yapılardaki insanların içinde bir tek mulu kişi bile yok sanırdı. “Neden bu kadar kötümsersin?” Dedim. “ sen beden değilsin?” dedi, “çevreni görmüyor musun?” Sözlerinin doğru bir yanı var biliyorum. İşte bizimkiler.. Ama biz onunla mutlu olabilirdik.