Gazze ve Rafah için yazılan bir şiir paylasalım lütfen
Mazlumların âhını almışsa eğer bir zillet Sokaklar dolmuşsa kan gölü ile şehadet Ateşler atılıp ses çıkarmıyorsa koca bir ümmet Olması müstahak üzerimize büyük bir musibet
Affet bizi masum çocuk, çok geç kaldık Keyfimize düştük, gözyaşlarına aldırmadık Zamanla her şey geçer dedik, kulak asmadık Zaman geçti, izi kaldı, acınızı hiç anlamadık
Adalet yerine zalimlik almış başını gidiyor Sabilerin çığlıkları dört bir cihanı inletiyor Bir millet daha çaresizliğini ilan ediyor Bu sefer Rahmanın azabı pek şiddetli geliyor..
Allah hesabını sorar dedik içimize su serptik Ne yapabiliriz diye bir an oturup hallenmedik Ciğerlerimize çektiğimiz nefesi düşünmedik Ve bir kez daha kendi sonumuzu kendimiz getirdik
Cemal Gündoğdu
Lütfen okuyup paylaşalım, sessiz kalmayalım..
Mazlumların ahını almışsa eğer bir zillet
Sokaklar dolmuşsa kan gölü ile şehadet
Ateşler atılıp ses çıkarmıyorsa koca bir ümmet
Olması müstahak üzerimize büyük bir musibet.
Affet bizi masum çocuk, çok geç kaldık
Keyfimize düştük, gözyaşlarına aldırmadık
Zamanla her şey geçer dedik, kulak asmadık
Zaman geçti, izi kaldı, acınızı hiç anlamadık.
Adalet yerine zalimlik almış başını gidiyor
Sabilerin çığlıkları dört bir cihanı inletiyor
Bir millet daha çaresizliğini ilan ediyor
Bu sefer Rahmanın azabı pek şiddetli geliyor.
Allah hesabını sorar dedik içimize su serptik
Ne yapabiliriz diye bir an oturup hallenmedik
Ciğerlerimize çektiğimiz nefesi düşünmedik
Ve bir kez daha kendi sonumuzu kendimiz getirdik.
•Cemal Gündoğdu
Misafirhane
İnsan kısmı bir misafirhane,
Her sabah yeni birisi gelir.
Bir sevinç, bir bunalım, bir zalimlik,
Aniden farkına varmak bir şeyin,
Hepsi beklenmedik misafir.
Hepsini karşılayıp eyle!
Evini vahşetle süpürüp,
Bütün mobilyalarını boşaltan
Bir kederler kalabalığı bile gelse.
Her geleni alnının akıyla misafir et.
Olur ki yeni bir zevk getirmek için
Boşalttılar evini.
Karanlık düşünce, utanç ve garez,
Hepsini gülerek karşıla kapıda
Ve buyur et içeri.
Minnettar ol her gelene
Kim gelirse gelsin.
Çünkü bunların her birisi
Öte taraftan bir kılavuz
Olarak gönderildi.
Mevlana Celaleddin-i Rumi
Evvel zaman içinde bir ülke varmış masmavi bir denize kıyısı varmış, baktıkça doyulmaz bir melodi gibi dalgalanırmış usulca . Denizin kıyısındaki ülke sürekli yanarmış deniz dalgalanırken kıyıda alevler daha da yükselirmiş . Uçsuz bucaksız deniz alevleri gördükçe ah tanrım bu ne zalimlik dermiş , keşke biri alevleri söndürse diye köpürürmüş o köpürdükçe alevler daha da artarmış , öylece içlenip izlermiş deniz. Ülke yanıp kül olmuş sonra deniz iyice köpürmüş köpürmüş fırtına çıkmış denizden kıyaya vurmuş alevler sönmüş geriye bir yığın kül kalmış . Deniz sakinleşip tekrar bakmış kıyıya alevler gitmiş ama güzelim kıyı küle dönmüş. Deniz o an büyük bir pişmanlık ve yalnızlık ile baş başa kalmış. Tanrım bana verdiğin gücü kullanmak yerine sadece öfke ile dalgalanıp durdum şimdi geride kıyıda bir avuç kül içimde koca bir yangın kaldı demiş.
Gam çekme, endişe etme Allah var..
Sarmışsa etrafını dertten duvarlar;
Bil ki bu da geçer Ya Hu! Dertlerin kalbinde en onulmaz yaralar açmışsa; unutma ki bu da geçer Ya Hu!
İçinden çıkılmaz sokaklarda mahrum kalıp gözyaşı döküyorsan eğer; hatırla ki bu da geçer Ya Hu!
Aşkın imkânsız girdaplarında çırpınıyor ve acı çekiyorsan eğer; umut et ki bu da geçer Ya Hu!
Kırdılarsa seni, ezip geçtilerse eğer;
Rabb’inin merhametine sığın, bu da geçer Ya Hu!
Seni kıranlar, seni üzenler, güç ve kuvvete sahip olup zalimlik yapanlar, bilsinler ki elbet bu da geçer Ya Hu!
Her varlık, her olay ve başına gelen her şey birer gölgeden ibarettir. Hiçbir şey kalıcı değil, dertlerin dahi.
Sen Rabb’ine sığın ve O’nun sonsuz rahmetinden iste! Umudunu hiç kaybetme, zira derdi veren Allah (c.c.) dermanını da yaratmıştır. Unutma ki mum alevinde titreşen gölgeler gibidir dertlerin.
Güneş doğduğunda hepsi kaybolur, yerini aydınlık alır.
Buna inan ve de ki: “Bu da geçer ya Hu.
” Çünkü Allah var gam yok"
Bir Tür Figan
Ne zannediyordun ki? İdeal, prensip, ilke, hukuk, kanun, kural, yasa, norm, şerri ve beşeri ahkam hatta ahlak, adap, görgü ve örfe dair insanı erdemli kılan ne kadar kavram varsa, irili ufaklı ancak katiyen dağınık olan bu idealler, gerçeğe ve hakikate naçiz bir yakınsamaydı; yaşam denilen giz, aşkınlığı nedeniyle, bu yüzden hep ağır basıyordu!
Vücud ve iç Terkce
Vücud ve iç
Beden formuna ben dediği an.
Kendini yaşamdan ayırdı insan.
Vücudun yerine denilir mekan.
Form yaranmasına söylenir zaman.
Cisime göredir zaman ve mekan.
O,yoksa ne yer var,ne de ki,zaman.