Pusulası merhamet olmayan insanın varacağı tek mevki zulümdür.
Sayfa 236
Sızlamayan, inlemeyen, yanmayan ve anmayan kalbin taştan ne farkı var...
Sayfa 205 - Mevlana Celaleddin Rumi
Midem kaldırmıyor bu kadar merhametsizliği! Bu kadar zulmü yapanları düşündükçe midem bulanıyor! Kalbim acıyor anne kalbim! Ne çok acı var bu topraklarda! Dayanamıyorum ben artık! Bu kadar zulme karşı nasıl susabiliyorlar? Yaşadığımız bunca acıya karşı Müslümanlar nasıl bu kadar duyarsız kalabiliyorlar? Başlarını yastıklara nasıl rahatça koyup uyuyabiliyorlar? Vallahi şikâyetçiyim anne! Kendine insan diyen tüm insanlardan şikâyetçiyim!
Sayfa 186
Okur Takip Önerileri
Hangi olayı görürse görsün tanık olduğu tek şey insanların merhametlerini yitirmiş ve acımasız olmalarıydı.
Sayfa 180
"Geceye yenilmeyen her insana, ödül olarak bir sabah, bir gündüz ve bir güneş vardır."
Sayfa 179 - Sezai Karakoç
Dönelim kendimize ve aldığımız yaralarımıza bakalım. Ne çok acı var!
Sayfa 177 - Cahit Zarifoğlu
Varlığı bir şey kazandırmayan insanların yokluğu, bir şey kaybettirmez...
Sayfa 165 - Tolstoy
Boş insanlar kişilerle, kaliteli insanlar işiyle ilgilenirdi hep...
Sayfa 162
Haset, bir insanı yavaşça kuşatan ama görünmeyen sessiz bir mayındı sanki. Ta ki üstüne basana kadar...
Sayfa 155
Bilemiyordu işte bir insanın hayatta en büyük düşmanının yine kendisi olduğunu...
Sayfa 155
Acı duyabiliyorsan canlısın, başkalarının acısını duyabiliyorsan insansın!
Sayfa 153 - Tolstoy
Hem çocukluğumuzu hem de anılarımızı alıyorlar değil mi anne? Bir maçı bile saatlerce konuşabiliyorlar insanlar. Hem de her ülkede, tüm insanlar tarafından! Fakat bizi konuşan yok! Bize yapılan zulmü konuşan yok. Bu nasıl dünya anne? Herkes mi kalbini yitirdi? Anne-baba olanlar da mı acımıyor bizlere? Kendi çocuklarının başına bir şey gelmediği müddetçe bize olanları neden umursamıyorlar anne?
Sayfa 150
Sen severek yaptığın işten asla vazgeçme. Başkaları hevesini kırsa da pes etme.
Sayfa 97
"Bir çocuk ölebilir." demek kolay, "Benim evladım öldü!" demeyi denesene...
Sayfa 85
"Bir çocuğun hayatta sahip olabileceği en güzel şey, güzel ve mutlu bir çocukluk yaşayabilmesidir!" diye düşündü. Özgürlüğü olmayan çocuklara çocuk denir miydi ki? Özdemir Asaf'ın da dediği gibi, ÖZGÜRLÜĞÜ ELİNDEN ALINAN ÇOCUĞA, BÜYÜK DERLERDİ...
Sayfa 84