Zeynep
@zeynepgnn
galibaistanbul
1 Temmuz
124 okur puanı
Haziran 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
kadınları kafesten kurtaran Cumhuriyet'e sonsuz şükranlar...
Sayfa 5
Yakınlaşmış bir ölüm mü?
İnsan alışıyor bir şekilde.
Benim aklım sende hâlâ.
Susuşunda.
Gözlerini kaçırışında kaldı aklım.
Gidişinde en çok...
Sayfa 9
Zeynep tekrar paylaştı.
Doğrudur; kitap okumak karın doyurmuyor. Ancak karnı tok, beyni boş adamlardan çektiğimiz kadar hiç kimseden çekmedik.
Okur Takip Önerileri
Kendisine dert yanan birisiyle karşılaştığımızda sanki bütün dertlerimize merhem olabiliyormuşuz gibi bir tavır takınırız çünkü. Her şeyi halletmişiz gibi bir başkasına akıl vermeye başlarız ve bir süre sonra bu yanılgının içine düşüp gerçekten de her şeyi halletmişiz düşüncesine kapılırız. İşte bizim en büyük hatalarımızdan biri de budur.
Sayfa 91
Tek başına olmasının sebeplerinden biri de budur; bir başkasının acısına şahit olduğunda kendi acısını unutup, hiçbir derdi olmadığı yanılgısına düşmemek için uzak durur insanlardan.
Sayfa 91
"Ümitsiz birini gören herkes cesur kesilir. Ümitsiz birine cesaret vermek için herkes yeterince güçlü zanneder kendini."
Sayfa 91
"Uçmayı öğrenmek isteyenin önce ayağa kalkmayı, yürümeyi ve koşmayı, tırmanmayı ve dans etmeyi öğrenmesi gerekir. Uçmak, birden uçarak öğrenilmez."
Sayfa 76
Ve o gün bir şey fark ederiz: "Ben tek başıma da çokluğum. Ben tek başıma da kalabalık ve kendime dostum." İşte bu fark edişten sonra asıl sevmelerimizi, asıl aşklarımızı yaşamaya başlarız. Kendimizi sevdikten sonra bir başkasına ihtiyacımız olduğu için değil, onu gerçekten sevdiğimiz için hayatımıza dahil ederiz. Ve dahil oluruz onun hayatına. Yalnız kalmaktan korktuğumuz için değil, bir başkasına ihtiyaç duyup kendimizi kandırmak için değil, hayatımızı daha keyifli kılmak ve bir başkasına da bu keyfi yaşatmak için sürdürürüz ilişkilerimizi.
Sayfa 75
Kendimiz değil miyiz daha kendimize bir ada ve liman olamamışken bir başkasına ada ve liman olmaya çalışan?
Sayfa 74
İşte budur bizim en büyük zayıflığımız. Kendimizi sevmeyi öğrenmeden, başkasını sevmeye çalışmak. Kendi varlığımızı kabullenmeden başkasının varlığını onaylamak ve sindirmeye çalışmak. Daha kendimizi hazmedemeden, iyice çiğneyip özümsemeden, başka birine yer açmak ve ona bağlamak tüm varoluşumuzu. Böyle bir denklemde mutluluk ve gerçek aşk yaşanabilir mi gerçekten?
Sayfa 74
Ve sonra bir gün olmaz dediğimiz, ihtimal vermediğimiz o sahnenin gerçek olduğuna tanık oluruz hayatımızda. Bütün dünya üzerimize yıkılır o gün ve sonraki günlerde bir yıkık kent misali dolanırız etrafta.
Sayfa 73
kendi ışığını kendi yakabilen insanlara ulaşmaktır onun gayesi.
Sayfa 69
Hiç düşmeyecek, hiç kaybetmeyecek ve hiç sarsılmayacakmışız gibi bir dünyada görüyoruz kendimizi. Ve düşmek bu nedenle sarsıyor bizi.
Sayfa 67