"gülsene bir kere..." diye fısıldadı kulağıma.
"seni gülümserken görmeyeli yıllar oldu."
"sen gülersen bende gülerim," dedim.
ancak ikimizde gülebilecek gibi durmuyorduk.
özgür alnını omzuma yerleştirip başını iki yana salladı. "olmuyor değil mi?" dedi acı çeker gibi
"olmuyor. beceremiyoruz gülmeyi."
"birlikte ağlıyoruz. birlikte ölüyoruz. birlikte acı çekiyoruz. ama birlikte gülemiyoruz. işte bizden çalınanlar... küçük bir tebessüm."
"geri alamayacağız."
"geri vermeyecekler."