Biliyorum ki dünyadaki bütün insanlar bambaşka dillerde hep "Anne!" diye ağlar. Yaralar ne denli farklı olsa da sığınılacak kucak hep aynıdır. İlk kuytumuz, ilk kokumuz, ilk şifamız ...
Başkalarının yaralarını şefkatle sararken kendi yarasına aciz kalan, başkalarını düştüğü yerden kaldırırken kendisi için güç yetiremeyen, başkalarına sürekli gülümserken gözyaşlarını içine akıtan kadınlardandı belki de.