Okumayanlar için çok ayrıntı vermek, heyecanını kaçırmak istemiyorum. O yüzden beni etkileyen kısımlarla devam edeyim. Kitapta ayrılık, acı sahnelerindense mutlu sahnelerde ağladım hep. Füsun ve Kemal ne zaman birbirlerine aşkla baktılarsa, ne zaman hasretle sarıldılarsa, ne zaman şehvetle öpüştülerse o zamanlarda gözyaşlarımı bıraktım sayfalara. Neden bilmiyorum. Sanırım benim için Kemal’in mutsuzluğu ve acısı tanıdık bir şeydi de mutluluğu yabancıydı. Belki de mutlu olunan her anın ardından korkunç bir trajedinin yaşanacağını bildiğim için ağlıyordum. Bilmiyorum. Fakat şunu söyleyeyim: Eğer kaliteli bir aşk hikayesi okuyorsak, o kitap mutlu sonla bitmeyecektir. Çünkü mutlu son olsaydı adına aşk demezlerdi zaten.

Masumiyet MüzesiOrhan Pamuk · İletişim Yayınları · 200841,8bin okunma

·

530 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

özge