Okuduğum ilk Ernest Hemingway kitabı "İhtiyar Adam ve Deniz."
Kitap 1952 yılında yayımlanıyor. Hemingway o zamana kadar hayatına yön verecek tüm iyi şeyleri yaşamıştı ama henüz kötülerine sıra gelmemişti bana kalırsa.
1954'te aldığı Nobel Edebiyat Ödülü onun yaşama karşı duyduğu derin düşünsel akışı ne engellemiş ne de katkıda bulunmuştu.
Dili sade ve anlaşılır, belki de bu yüzden bu kitap senelerdir 100 temel eser içerisinde.
Yaşamın bir hayal uğruna denize vuruşu bence. Peşinden gittiğin şeyin sürüklediği gerçeklik, olabilecek en sade şekilde bir ihtiyarın dilinden anlatılıyor bize. Santiago, büyük balığın peşinde. Sonundaki hüsran kaçınılmaz olacak, ilk satırlardan anlıyor buna okuyucu. Umut hem ihtiyarın hem de çocuğun ekmeği.
Hemingway bu kitabı, "Pillar" adını verdiği denizci teknesini aldıktan sonra yazıyor. Kim bilir alıp limana bağladığında belki de hikayesi için birşeyleri değiştirebileceği umuyordu.
"Herkes her şeyi öldürüyor. Balıkçılık beni yaşatıyor; fakat aynı zamanda öldürüyor da." Diyor Hemingway, Santiago'nun ağzıyla. Belli ki ona yetmiyor balıkçılık, 1961 yılında av tüfeğiyle veda ediyor yaşamına.
Acı ama büyük gerçek.
