Lessons Learned
@lessonslearned
Düşman milyonları içine sürdü, boşaln yere terör dvleti kurdu, gelenleri ulus dvletin yıkımında ve teokrasi inşasında kaldıraç yapmakta. Senn dvlet başkann buna teşne oldu ve senn ilahın bu projede kullanılamaz bir din göndermedi.
Uzayın uzakta kalmış bir yeri
39 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
"Birisini unutmak zorundaysanız, bunu sindire sindire yapın. Çünkü aklın zamansız öldürdükleri, yürekte amansız dirilir."
Paul Auster
Bu ateşleri birleştirecek bir alev lazımdı...
19 Mayıs Atatürk'ü Anma, Gençlik ve Spor Bayramı Kutlu Olsun! 🇹🇷
Mareşal Fevzi Çakmak: "Eğer Mondros Mütarekesi'ni takip eden aylarda, geceleri bir tayyareden Anadolu'ya bakarsanız, yer yer yanan ateşler görürdünüz. Bunlar ışıldayan çoban ateşleridir. Bu ateşleri birleştirecek bir alev lazımdı. İşte onu Mustafa Kemal'in meşalesi temin etti."
Mustafa Kemal: "...çünkü bundan sonra benim tek istediğim, Anadolu’nun bir kara parçasına ayak basmaktan ibaretti." (Bandırma Vapuru'nda)
Sitem: 1000Kitap'ta 19 Mayıs'a özel açılan konunun adında "Atatürk'ü Anma" ibaresi eksik!
1000Kitap
Okur Takip Önerileri
Lessons Learned tekrar paylaştı.
“şimdi senin o durgun ve her şeyden çekilmiş halini, bir yaşam tembelliği zannediyorlar.”
Ata Emre Akman'ın annesi Zuhal Akman:
"Olay gecesi sabaha karşı eşime telefon geldi. Polis, 'Oğlunuz bir bıçaklanma olayına karıştı, ağır yaralı ve ameliyata alındı, buraya gelmeniz gerekiyor' deyince eşim ağlamaya başladı. Balıkesir'e doğru yola çıktık. Tuhaf bir geceydi, yağmurlu ve sisliydi.
Yoldayken eşim hastaneyi aradı ancak 'Ata Emre Akman diye bir hasta yok' deniliyordu. Çünkü artık yok. 150-180 kilometre hızla Balıkesir'e vardık. Acil servisten çıktıktan sadece 5 dakika sonra morgdaydık ve ikinci raftan oğlumuzu çekiyorlardı. Sonra sedyeyi aşağı indirdiler, örtüyü açtım, Ata olduğu söyleniyor ama Ata değil. Ata olamaz çünkü saçları kısaydı. Bilmiyordum ki, saçlarını kestirmiş; Anneler Günü'nde bana sürpriz yapacakmış.
Her tarafını açtım ve baktım. Otopsiden sonra bütün izleri, her şeyi gördüm. Sonra yetkililere 'o sedye beni kaldırır mı?' diye sordum ve Ata'nın yanına çıkıp yattım, biraz sarıldık. Çünkü bir daha sarılıp yatma şansımız olmayacaktı. Baktım ki ellerim kanlanmış. Bir müddet sonra artık Ata'dan ayrılmam gerekiyordu. Sonra tabut geldi, oradaki görevli, birisine 'el atın da kaldıralım' dedi. 'Ben annesiyim, ben çocuğumu kaldırırım' dedim. Kaldırdım, kuş gibiydi. Zaten Ata, Ata'ya benzemiyordu. İnsan bir anda mı değişir?"
Lessons Learned tekrar paylaştı.
Şehrime gel sevgili,
Yarın çık gel.
Bırak her şeyi,
bir bekleyenim var de gel.
Gel ki,
bu şehir adımlarınla anlamlansın.
Gel ki,
bu şehir nefretim olmaktan çıksın.
Gel ki,
nefes alayım.
Gel.
•Nazım Hikmet