Sonunda Melih Yıldız'ın kitabını okudum:) Biraz zaman aldı okuması; çünkü ne yazık ki biyografilerden gerçekten etkileniyorum. Okuduğumuz yazıların bir kurgu olmadığını bilerek okumak bazen ciddi şekilde sıkıntı yaratabiliyor. Neden? Çünkü bir öykü gibi, hikâye gibi okuyup geçmek haksızlık oluyor, zira insan hayatları gerçek, bu
Oya Baydar’ın okuduğum ilk kitabı oldu. Halbuki epey bilinen bir yazarmış. Bu kadar geç tanışmış olmak bir şekilde üzücü. Çok kısa bir araştırmayla bile yazar hakkında pek çok fikir sahibi olabilirsiniz. Subay bir babanın ve cumhuriyetin ilk öğretmenlerinden olan bir annenin kızı. Bu kitabında bunun pek çok yansımasını gördüm. Yine yazar Anadolu’nun pek çok yerinde bulunmuş, gözlemlemiş. Aynı şekilde, kitapta bir turistin deneyimlerini değil; bir yerliyi, buranın insanını okuyoruz. Bu kısımlar çok hoştu, zevkle okudum.
Kitap dünyaca ünlü müzisyen bir annenin ihmal edilmiş çocuğu ekseninde geçiyor. Paralel olarak anneyi okuyoruz uzun bir süre. Anne doğuda geçen çocukluğunu anlatıyor. Babası bir subay ve 38 Dersim olaylarında orada bulunmuş. Bu kısım önemli, ilerleyen sayfalarda konu hep buraya dönüyor. Müzisyen annenin kızı da müzikle ilgileniyor ve bir şekilde yol şekilde yolu Tunceli’ye düşüyor. Devamını okumak artık size kalmış.
Ben genel olarak çok beğendim. Kurgu, dil bence süper. Konu da aynı şekilde. Yüzleşmeler, müzik, hayatın bir şekilde seni bir yerlere itmesi…
Güzel bir roman okumak isteyenlere, mutlaka tavsiyedir. :)
