Drogo yalnız kaldı ve kendisini neredeyse mutlu hissetti. Gurur içinde, kalede kalma kararının tadını çıkarıyor, uzun ve belirsiz vadeli bir iyilik uğruna güvenli küçük sevinçlerden vazgeçmiş olmasından acı bir tat alıyordu.
(...)
Soylu ve ulu şeylere ilişkin bir önseziyle –bu belki de sadece bir umuttu– burada kalmayı tercih etmişti ama bu yalnızca bir erteleme de olabilirdi; yani her şey yitmiş sayılmazdı. Önünde öyle çok zaman vardı ki. Yaşamdaki tüm güzel şeyler onu bekliyor gibiydi. Aceleye ne gerek vardı?
(...)
Ona "Dikkat et Giovanni Drogo!" diyecek hiç kimse yoktu. Gençliğinin solmaya başlamış olmasına rağmen, inatçı bir yanılsama sonucu, yaşam bitmek bilmezmiş gibi görünüyordu gözüne.
Sayfa 75 - İletişim Yayınları, 26. Baskı, 2023
Hamasi güzellik izlenimi
Drogo, o gece, taraçanın kenarında ayakta durur ve şahane pelerini rüzgârda savrulurken, kibir dolu ve hamasi bir güzelliğe sahip olduğunu hissediyordu. Yanındaki, geniş bir kaputun içinde kaybolmuş Tronk ise askere bile benzemiyordu.
"Söylesenize Tronk," dedi Giovanni yapmacık bir can sıkıntısıyla karışık, "bana mı öyle geliyor bilmem ama, ay bu gece her zamankinden daha büyük, değil mi?"
"Her zamankinden daha büyük olduğunu sanmam teğmenim," dedi Tronk. "Ama burada, kalede insana hep öyle bir izlenim verir."
Sayfa 74 - İletişim Yayınları, 26. Baskı, 2023
Uyuşuk alışkanlıklar, monoton ritimler ve akıp giden zaman...
Borular çalabilir, savaş türküleri duyulabilir, kuzeyden ürkütücü haberler gelebilirdi, bir tek bunlarla kalsa Drogo yine de kaleden giderdi; ama şimdiden alışkanlıkların uyuşukluğunu, askerlere özgü kibiri, her günkü duvarlara karşı duyulan evcil bir aşkı duyumsamaya başlamıştı. Görevin monoton ritmi çerçevesinde dört ay, onu tuzağa düşürmeye yetmişti.
(...)
Rahat ve lezzetli yemekler, subay yemekhanesinin gece gündüz yanan şöminesi; ve Geronimo adında sevimli bir çocuk olan, giderek özel zevklerini daha iyi öğrenmeye başlayan emir erinin aceleciliği, hep alışkanlık haline gelmişti.
(...)
Artık, sabahleyin tıraş olmak için, ışığın yüzünü iyi bir şekilde aydınlatabilmesi için aynanın önünde nasıl durması gerektiğini, suyu yere dökmeden küvete nasıl boşaltabileceğini, herhangi bir çekmecenin açılmaması durumunda, anahtara biraz bastırarak nasıl açabileceğini biliyordu.
(...)
Bunların hepsi artık ona aitti ve onları terk etmek Drogo'ya acı verecekti. (...) Böylece, o ayırdına varmadan, zaman akıp gidiyordu.
Sayfa 71 - İletişim Yayınları, 26. Baskı, 2023
Okur Takip Önerileri
"Yoo... sizi kınamıyorum! Siz gençler, burada çürümek istememekte haklısınız," diye ekledi Rovina. "Orada şehirde, çok daha fazla şansınız var. Ben bile bazen düşünüyorum da, yapabilsem..."
"Peki neden," dedi Drogo. "Şehre tayininizi isteyemez misiniz?"
Doktor, korkunç bir şey duymuş gibi, ellerini salladı.
"Tayinimi mi?"
İyi niyetle güldü.
"Yirmi beş yılımı burada geçirdikten sonra mı? Artık çok geç çocuğum, bunu daha önce düşünmek gerekirdi."
Sayfa 66 - İletişim Yayınları, 26. Baskı, 2023
Ama bir noktada, belki de içgüdüsel olarak, insan geri döner ve arkasındaki bir kapının kapanarak dönüşü olanaksız kıldığını fark eder. İşte o zaman, bir şeylerin değişmiş olduğunun ayırdına varırız, (...)
(...)
Belirli bir zamanda, arkamızda bir kapı kapanır, kapanır ve bir şimşek hızıyla kilitlenir; geri dönecek zaman kalmamıştır.
Sayfa 49 - İletişim Yayınları, 26. Baskı, 2023
Belki de şu anda, annesi onun odasında bir ileri bir geri dolaşıyor, o terk ettiği odada bir çekmeceyi açıyor, bazı eski giysilerini, kitaplarını, yazı masasını yerleştiriyordu. Tüm bunları birçok kez toplamıştı annesi, ama şimdi böyle yaparak, oğlunun yaşayan varlığına kavuşur gibi oluyordu, sanki her zamanki gibi, yemekten önce eve dönecekti...
Sayfa 46 - İletişim Yayınları, 26. Baskı, 2023
Sık sık yalnız kalmıştı. (...) Ama şimdi durum farklıydı, yol heyecanı geçmiş, yeni meslektaşları çoktan uykuya dalmıştı. Kendisiyse odasında hüzünlü ve yitmiş bir biçimde, bir lambanın ışığında, yatağının kenarında oturuyordu. İşte şimdi, evet şimdi, gerçek yalnızlığın ne olduğunu anlıyordu. (...) Bu uzun gece boyunca hiç kimse ziyaretine gelmeyecek; bütün kalede, hatta sadece kalede değil tüm dünyada, tek bir insanoğlu kendisini düşünmeyecekti. Herkesin kendi meşguliyeti vardı, herkes kendi kendine zor yetiyordu, hatta annesi bile, evet, belki de annesi bile şu anda başka şey düşünüyordu, tek oğlu Giovanni değildi, bütün bir gün onu düşünmüştü, şimdi sıra biraz da ötekilerdeydi. (...) evet, yatağın kenarına oturmuştu, kafası biraz öne eğik, sırtı hafif kambur, sönük ve ağır bir bakışla kendini hiçbir zaman olmadığı kadar yalnız hissediyordu.
Derken Drogo, belli bir çaba göstererek ayağa kalktı, camı açtı ve dışarı baktı. (...) kaleye gelmek için aştığı dağları görebilmeyi boşuna umdu; dağlar alçak kalıyor, kalenin bedeninin ardından görünmüyordu.
Sayfa 33 - İletişim Yayınları, 26. Baskı, 2023
Drogo bu dünyayı daha önce nerede görmüştü? Düşünde mi görmüş yoksa eski bir söylenceyi okurken mi kurmuştu? Burayı hatırlar gibiydi, şu alçak kayalıklardan oluşan yığınları, hiçbir bitkinin olmadığı girintili çıkıntılı bu vadiyi, bu sarp uçurumu ve öndeki kayaların kapatamadığı ovanın bu zavallı üçgen parçasını hatırlıyor gibiydi. Ruhunun derinliklerinde çözemediği bazı yankılar uyanmıştı.
Şimdi Drogo kuzey dünyasını, söylendiğine göre hiçbir zaman insan ayağı değmemiş olan bu boş toprağı seyrediyordu. Buradan asla hiçbir düşman gelmemiş, hiçbir muhabere olmamış, hiçbir olay yaşanmamıştı.
Sayfa 31 - İletişim Yayınları, 26. Baskı, 2023
Burada her şey bir feragati andırıyordu; ama ne uğruna, hangi gizemli şey uğruna bir feragatti bu?
Sayfa 23 - İletişim Yayınları, 26. Baskı, 2023
Annesi, dönüşünde Drogo'nun kendisini yeniden o dünyada hissedebilmesi ve orada, uzun yokluğuna rağmen yeniden bir çocuk olarak kalabilmesi için, odasını öylece saklayacaktı; yaa... demek ki annesi, bir daha hiç geri gelmemek üzere yitip gitmiş bir mutluluğu olduğu gibi koruyabileceğine, zamanın akışını durdurabileceğine, oğlu geri geldiğinde kapı ve camları açmakla her şeyin eskisi gibi olabileceğine inanıyordu.
Sayfa 7 - İletişim Yayınları, 26. Baskı, 2023
İşler hep ters gider, mevzu buna rağmen yaşamakta.
Sayfa 89 - Presstij, Birinci Baskı, Ağustos 2020Kitabı okudu
