Hiç korkmamış olsaydım keşke.
Hiçbir korkuyu tatmamış olsaydı bilincim ve bedenim.
Korunmaya ve savunmaya gerek duymasaydım.
Korkuyu bilmeyen canımın istediği gibi davranıp, korkuyu bilmeyen
canımın istediği gibi konuşsaydım.
Gerçekten nefes alabilseydim her an.
Gerçekten yaşayabilseydim.
Ben olsaydım sadece, en doğal halimle.
Gerçekte yaşayabilseydim keşke.
Öyle uyansaydım her sabah; öyle tat alsaydım, öyle dokunsaydım, öyle
koklasaydım tüm kokuları, öyle duysaydım sesleri ... Öylece, kendime
özgülüğürnle, özgünlüğümle olsaydım bu dünyada, bu rüyada.
Kendine ozgü, özgün ve özgür.
Var olsaydım.
Olabilir miyim?
Keşke ...