Bu yıl yirmi yedime gireceğim. Saçlarımdaki beyazlar arttı diye, birçok insan kırkımı geçtiğimi sanıyor.
Sayfa 154Kitabı okudu
İnsanlar tarafından sevildiğimi bilsem de onları sevebilmek konusunda yetersiz kalıyordum (aslında, dünyadaki insanlar için "sevgi" denen şeyin var olduğundan bile şüpheliyim).
Sayfa 92Kitabı okudu
İnsanları aldatarak yaşarken, saf, temiz ve neşeli bir şekilde yaşayan veya yaşama öz güvenine sahipmiş gibi gözüken insanları anlaşılması güç buluyorum. İnsanlar, bana onları nasıl anlayabileceğime dair hiçbir şey öğretmediler. İnsanları biraz bile anlayabilseydim, ne onlardan bu kadar korkar ne de böylesine çaresiz bir hayat yaşardım.
Sayfa 27Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"Her şey yolunda, güldürmem yeterli. Böyle olursa, insanların sözde yaşam dedikleri şeyin dışında bile olsam, bunu çok da dert etmezler sanırım. Ne olursa olsun, göze batmamalıyım; ben onlar için bir
hiçim. Ben rüzgardan ve havadan başka bir şey değilim."
Sayfa 18 - Tokyo KlasikKitabı okudu
Geçmişe değindim; olanca sevinciyle, geçmişin ışığının, bugünün karanlığında nasıl ışıdığını anlattım. "Dünyadaki hiçbir güç yaşadığın şeyi elinden alamaz."
Sayfa 98Kitabı okudu
...sevgimin, düşüncelerimin ve sevgilimin hayalinin gücüne hiçbir şey dokunamazdı.
Sayfa 53Kitabı okudu
Gerçek: İnsanın özleyebileceği nihai ve en yüksek hedef, sevgidir. O anda, insan şiirinin ve insan düşünce ve inancının vermesi gereken gizin anlamını kavradım: İnsanın sevgiyle ve sevgi içinde kurtuluşu. Dünyada hiçbir şeyi kalmayan bir insanın, kısa bir an için de olsa, sevdiği insana ilişkin düşüncelerle ne kadar mutlu olabileceğini anladım. Tam bir yalnızlık konumunda, insan kendini olumlu eylemle dile getiremediği, çektiği acıları doğru bir tavırla -onurlu bir tavırla- katlanmaktan başka yapacak hiçbir şeyi olmadığı zaman, sevdiği insana ilişkin içinde taşıdığı imgeye sevgiyle yoğunlaşarak doyuma ulaşabiliyordu. Yaşamımda ilk kez, "Melekler, sonsuz bir ilahi mutluluğa ilişkin düşüncede kayboldu," sözlerinin anlamını kavradım.
Sayfa 52 - OkuyanusKitabı okudu
Zaman zaman, yıldızların solup, sabahın pembeleşen ışıklarının koyu bulutların arkasından yayılmaya başladığı gökyüzüne bakıyordum. Ama zihnim karımın hayaline sarılmıştı; garip bir kesinlikle hayal edebiliyordum. Bana cevap verdiğini duyuyor, gülücüğünü, dürüst ve yüreklendirici bakışlarını görüyordum. Gerçek ya da değil, karımın görünüşü, yükselmeye başlayan güneşten daha parlaktı.
Sayfa 52 - OkuyanusKitabı okudu
Yaşadığı ıstırap sesini ele geçirmişti. Onu böyle savunmasız görmekten nefret ediyordum. Onu çaresiz, eli kolu bağlı bırakmaktan iliklerime kadar nefret ediyordum.
Sayfa 424Kitabı okudu
"İnsanın yüreğinin iyi olması için akla ihtiyacı yoktur. Bana zaten bu ikisi birlikte pek olmuyor gibi geliyor..."
Sayfa 51Kitabı okudu
Ön yargılarımı kenara koyarsak ben kesinlikle bir köşe koltuk, bir kitaplık kızıydım.
Sayfa 214Kitabı okudu
"Mezarlıklarda insanlar konuşma heveslisi olmuyor."
Oraya o kadar çok kişi gömmüştüm ki yaşadığım
dünyadan daha çok evimdi.
Sayfa 212Kitabı okudu
"Senin için savaşamam ben."
"Sana ait olan bir şey için savaşman gerekmez."
Sayfa 171Kitabı okudu
Birinin canınızı acıtmasından daha kötü olan tek şey, acıyan yanınızı iyileştirebilmesiydi.
Sayfa 26Kitabı okudu
İçimde yükselen bir ağıt vardı, bir savaşa giriyormuşum gibi değil; ciğerlerimi parçalayan bir yas kokusu vardı, çoktan şehit düşmüşüm gibi.
Sayfa 17Kitabı okudu