İslam, dünyayı ahirete, ahireti de dünyaya feda etmez. Her ikisini dengeli götürmeyi esas alır.
Sayfa 657Kitabı okuyor
burada bitiyor bir sevda, kaldım işte
yine dağlar, uçurumlar arasında bir başıma.
Yalınlık benimle kal
Okundukça yenilenen şiirler yazayım
Sözcükleri eğireyim gecenin saçlarından
Artık bilmiyorum bu serüven nerde biter?
Dünya bir yara olmuşken beni kim sağaltacak?
Ki, kendiyle bile uzlaşmayan biriyim
ateş bende yanar, su yine bendedir
Kırmızı
Bütün tonlarımı yitirdim artık
Sen beni bir tabuta iliştirince
Acının rengi oldum, sevincin değil
Araya birdenbire ölüm girince
Bayraklarda, marşlarda, söylevlerdeyim nicedir
Beni anlatırsa bir tek onlar anlatır.
Anne ben geldim, ağdaki balık
Bardaktaki su kadar umarsızım
Dizlerin duruyor mu başımı koyacak?
Anne ben geldim, oğlun, hayırsızın ...
Şair olmak zarar ömüre
Yorgunum diyorsam da inanma, değilim
Yaşarım daha yıllar yıllar
Ellerim hep böyle yaramın üstünde
Acının tarihini düşerim
Çünkü olağanlaşma bir çeşit yok olma hatta var olamamaydı.
...
İnsan olağanlaşarak insan olma şansını kaybediyordu, Baba'nın dediği gibi durmadan şaşan beşer oluyordu.
Kaybolan inancını kuvvet kullanarak yeniden elde etmek istiyor. Şimdi bu ona azap derecesinde gerekli. Evet, ne olursa olsun bir şeye, herhangi bir kimseye inanması gerekli.
Pişmanlık duymak için her zaman vakit vardır.
Sayfa 214Kitabı okuyor
