Birinci Dünya Savaşı meydanlarında, askerler korkunç psikolojik acılar çektiler. Öyle ki nörologlar, psikiyatristler, doktorlar, hemşi reler ve diğerleri, tehlikeyi anlamak ve tedavi etmek için mücadele ettiler. Savaşın sonunda zihnen travmatize olmuş ancak fiziksel yara almamış askerler vardı -bazıları cepheye yaklaşmamıştı bile- felç liler, körler, taş kesilenler, başı dönenler, unutkanlaşanlar, dehşete kapılanlar, halüsinasyon ve kâbus görmeye başlayanlar vardı. Birinci Dünya Savaşında sadece Müttefik Kuvvetleri arasında 1,6 milyon asker, zihnen yaralandı. Psikanaliz, bilinçdışındaki eski çatışmaların bazen çocukluğa uzandığını öne sürerek, bu yeni fark edilen savaş sonrası nevrozuna açıklama getirdi. Diğerleriyse, hasta numarası yapıldığından şüphelendi. Hasta bakıcılar, etkilenen askerleri ya tağa aldılar, yalnız kalma hapsi ve disiplin cezaları, elektrik şokları verdiler ve askerlerin sağlıklarına tekrar kavuşmaları için karakter oluşturma konuşmaları yaptılar.
Sayfa 55 - Pegasus yayınları Ocak 2018Kitabı okuyor
1. Dünya Savaşı ve İstanbul
*
“Ah caaanım İstanbul!”
“Canım İstanbul’um…”
İstanbul, pencereden göründüğü kadarıyla, ağır yaralar alarak yere serilmiş bir erkek gövdesine benziyor; gezgin satıcıların akşam alacasının derinliklerinde yükselip alçalan anlaşılmaz sesleriyle sanki inliyordu.
*
Sayfa 46 - Ketebe Yayınları 1.Baskı Aralık 2022 İstanbulKitabı okuyor
1.dunya savasi
Suriye Fransız mandasına bırakıldı. Filistin ve Ürdün İngiliz yönetimine geçti.
Emrah Safa Gürkan için kaynak önerisi
Ortalama vatandaşı ya da ortalamanın üstündeki nüfusu temsil ettiği düşünülen bir kitle, yani 1. Dünya Savaşı sırasında çok sayıda asker üzerinde yapılan ilk geniş çaplı zeka testleri de dahil olmak üzere çok sayıda eski sosyal-bilimsel araştırma Amerikan halkının önemli bir kısmının IQ'sunun düşük olduğunu ortaya çıkarmıştı. Art arda gelen benzer veriler yüzünden 1920'li ve 1930'lu yılların birçok önemli sosyal bilimcisi yönetimin toptan değiştirmesi çağrısında bulunmuştu.
POPÜLİZM VE DEMOKRASİ /YALIN ALPAY
Antik Yunanla Modern Demokrasi arasındaki uçurum, çok ciddidir.
Şunu bile söyleyebiliriz: Biri doğrudan, biri temsili Demokrasidir.
1945 sonrası Demokrasi ise, halkın istediğini, kendi kendine yapabilme özgürlüğü olmaktan çıktığı bir dönem. Çünkü halk, seçmen olarak yaptığı davranışlarla, hükümete getirdiği partileri/iktidarları, daha sonra hiçbir şekilde denetlenemeyecek bir güçle donatabiliyor. Böyle olduğu zaman da Demokrasi, bir paradoksun içine sıkışıyor. Nedir bu paradoks.? Demokrasinin kendi kendini lağvetmesi.
O yüzden 1. Dünya Savaşı ile 2. Dünya Savaşı arasındaki dönemde, halkların kendileriyle uyumlu -kendilerine icat ettikleri, giydirdikleri ya da varsaydıkları kimlikleriyle- ortak özellikler gösteren liderlere, bütün haklarını teslim etmeleri, düşünce ve karar alma mekanizmalarını onlara bırakmaları ve aynı kimlikten olduklarını düşündükleri için, onların arkalarında kesintisiz durmaları.
Bu, 55 milyon insan ölümüyle sonuçlanan savaşa götürdü, bütün dünya sürecini. İki tane atom bo*mb*ası, sivil kentlere atıldı; insanlar fırınlarda ya*k*ıldı. Bunları yapanlar kimler.? Halkların seçtiği, meşru hükümetler.
Demek ki Demokrasinin, belli kurumlar tarafından denetlenmekten âzâde edilmesi, o zaman, halkların da çılgınlarını baştan, kabul ettik anlamına gelmişti. BU yüzden Demokrasi kendisini, savaş sonrasında, başka bir şekilde konumladı: AZINLIĞIN HAKLARININ KORUNMASI.
*
#Avangart #PopülizmVeDemokrasi #YanlışOkumalar #YalınAlpay
*
POPÜLİZM VE DEMOKRASİ | Yanlış Okumalar — Yalın Alpay | B15
*
youtube.com/watch?v=LRFJgeL...
*
Yalın Alpay