İyi geceler
𝐒𝐚ç𝐥𝐚𝐫ı𝐦 𝐛𝐞𝐲𝐚𝐳𝐥ı𝐲𝐨𝐫 𝐮𝐳𝐮𝐧 𝐮𝐳𝐮𝐧 𝐚𝐧𝐥𝐚𝐭𝐚𝐦𝐚𝐦 𝐡𝐞𝐫 ş𝐞𝐲𝐢.
𝐍𝐞 𝐝𝐢𝐲𝐨𝐫 ş𝐚𝐢𝐫; 𝐮𝐲𝐮𝐲𝐚𝐥ı𝐦!! 𝐇𝐢ç𝐛𝐢𝐫 ş𝐞𝐲 𝐨𝐥𝐦𝐚𝐳𝐬𝐚 𝐒𝐚𝐛𝐚𝐡 𝐨𝐥𝐮𝐫...
Ekim'de biter. Yine Kasım gelir...
bilmiyorum
Yağmurlara Çı/Kasım,
Gökyüzüne Ba/Kasım,
Herşeyi Bıra/Kasım gelir....
" ...Verandaya çıkıyorum ve hissediyorum,
Parmaklarımla gergin cildini gecenin.
Kimse takdim etmeyecek beni güneşe...
Kimse götürmeyecek beni kırlangıçların şölenine.
𝑼ç𝒎𝒂𝒚ı 𝒉𝒂𝒚𝒂𝒍 𝒆𝒅𝒆𝒏 𝒌𝒖ş, ö𝒍𝒎𝒆𝒌 ü𝒛𝒆𝒓𝒆..."
Furuğ Ferruhzad
Bazı sokaklar hep Soğuk Mona..
Mona Lisa kaybettiği tebessümü hâlâ bulamadı tarla kuşum...yine de bir yanağı gülüyor gibi sanki...ve Munch'ın çığlığı sence hangi coğrafya'ya paraşütle düştü ?..sen burda kestirirken, düşler ölçülü bir memnunluk ifadesiyle yüzüne oturmayı planlıyor...yanağını o küçük yumruğuna dayayan yabancı uyruklu bir hüzün de; geriye kalan boşluktaki tebessümü yoketmek için fırsat kolluyor...seni bekleyen üzüntüyü başka bir yazıda anlatacağım duvar...ama çekirdek aile olmamıza az kaldı...bu tıpku Rina'nın: "nasıl dokunim balığa, nasıl dokunim? onunla aramızda duygusal bir bağ var" demesine benziyor...bak burda her gün r.eşit olmayan sözleri isteme merasimine gerek duymadan baş-göz ediyoruz...hiç değilse sizin orda, insan içinde bulunduğu dramı içerden kilitledi mi oluyor...biz burda tek tabanca taşıyoruz üstümüzde...bak görüyorsun işte adilik belirtisi gösteren başka bir imgeye bile bile yakalatıyorum kendimi ve kederinden kudurmuş cümleler kendilerini bir binanın mayıs katından aşağı atıyor...birkaç harf arkasından secdeye durmak istese de Marks'çı düşüncelerinden ötürü diğer cümleler buna karşı çıkıyor...
eskiden sesini içerden kilitledi mi oluyordu be tarla kuşum...şimdi bastırmaya çalıştığım her çığlık, kırılma hattından geçiyor...
sen de b.asıp geçme sakın gözüm...
Hûn çi dikin bikin, hûne bi poşmanî bimirin.
Yan j'bo kirinên xwe, yan ji j'bo nekirinên xwe...
//Dostoyevski