Napoleon Bonaparte’tan Josephine’e
30 Mart 1794: İşlerin arasında, orduların başında, savaş alanlarını aşarken benim tapılası Josephine’im hep kalbimde tek başına oturuyor, zihnimi meşgul ediyor, düşüncemi alıp götürüyor.
Ruhum üzgün: Yüreğim köle olmuş, ve hayalgücüm beni korkutmakta. Beni az seviyorsun, (…) bir gün gelecek artık beni hiç sevmeyeceksin.
“Seni daha az seviyorum” diyeceğin gün, aşkımın ya da yaşamımın son günü olacak.
Tümüyle seninle meşgul olan kalbimin beni mutsuz eden kaygıları var…
5 Nisan 1796: Uyuyacağım, çünkü uyku beni teselli ediyor. Seni yanıma getiriyor, ben de kollarımın arasına alıyorum. Ama uyanınca, ne yazık ki, senden uzakta buluyorum kendimi üzüntüyle…
13 Mayıs 1796: Kıskanç olduğumu sanıyordum, ama yemin ederim böyle bir şey söz konusu değil. Senin üzüntülü olduğunu bilmektense, sanırım ben kendi elimle sana bir sevgili bulurdum.
8 Haziran 1796: Benim mutsuzluğum seni az tanımış olmak. Seninki de beni, çevrendeki erkeklerden biri olarak yargılamış olmak.
17 Ekim 1796: Onun mektuplarını aldım. Onları göğsüme, dudaklarıma bastırdım ve yokluğun acısı, yüz millik uzaklık ortadan siliniverdi.
19 Kasım 1796: Ölüm, yalnızca ölüm, sempati, aşk ve duygunun oluşturduğu birliği bozabilir.
21 Kasım 1796: Bir Josephine’de yaşamak, Elysée’de yaşamaktır.
Sayfa 238
Joker
İskambil destesinde koca bir yıl gizlidir: günleriyle, geceleriyle, haftalarıyla, mevsimleriyle. Kırmızı kâğıtlar günü temsil eder, siyahlar geceyi. 52 kâğıt 52 haftadır. Maça, kupa, karo, sinek dört mevsimdir. Astan papaza kadar kamerî aylar sıralanır. Ası 1, valeyi 11, kızı 12, papazı 13 diye sayarak bütün kâğıtların değerlerini toplarsan 364 eder. Yılı tamamlamak için bir gün eklemek yetecektir.
Murat’ın parmakları şimdi cebindeki destenin içinde tam nerede olduğunu bildiği jokeri okşuyordu.
Ve o eklenecek gün özeldir, insanın istediği gibi kullanacağı bir jokerdir. Yılın sonuna saklanan bir şenlik günüdür. Belki yıllardır uzak kalınan bir dostla karşılaştığın gün. Belki çocuğunun doğduğu gün. Belki “günün birinde” diye başlayan hikâyedeki gün. Benim için o gün niçin bugün olmasın? Sana kalbimi açtığım gün. Joker günüm.
Sayfa 157 - Sumru Yayınevi
“İşte bu, Rabbiniz olan Allah'tır, hâkimiyet O'nundur.
O'nu bırakıp da duâ ettikleriniz, bir çekirdek kabuğuna bile sahip değildirler. Onlara duâ etseniz, duânızı işitmezler;
işitmiş olsalar bile size cevap veremezler; ama kıyamet günü sizin bu şirkinizi inkar edeceklerdir. Herşeyden haberdar olan Allah gibi, sana kimse haber vermez.”
(Fâtır Sûresi, 13, 14)
Sayfa 35Kitabı okuyor
Eğer insan, bizzat kendisi hariç her şeyi değiştireceğini iddia ediyorsa, onun yaptığı her devrim başarısızlıkla sonuçlanacaktır:
Gerçek şu ki,
insanlar kendi iç dünyalarını değiştirmeden Allah onların durumunu değiştirmez.
Ra'd, 13/11
Gerçekten 13 Mayıs 1926’da Kahire’de toplanan Hilafet Kongresi belki de Hilafet’in geleceği hususundaki amelî meseleyi akademik çerçevede tartışmak için hareket serbestsine sahip İslam hukuku erbabı tarafından yapılan ilk toplantıydı.
Sayfa 41Kitabı okuyor
Geldikleri gibi giderler!..
Gayri ihtiyari "Geldikleri gibi gidiyorlar mı ne?" diye düşündü Afife.
Yaklaşık dört yıl önce, yani 13 Kasım 1918 günü "Kartal" isimli istimbotta Gazi'nin "Geldikleri gibi giderler!" dediğini bir yerlerden duymuştu güzel kız.
Öngörüsü çıkmıştı büyük askerin. Bu sözleri söyledikten sonra sadece asker değil aynı zamanda büyük bir devlet adamı olduğunu da göstermişti Gazi.
Onun 19 Mayıs 1919'dan itibaren yaptığı planlar uygulanmış, böylelikle Yunan sadece İzmir'den kovulmamış, Anadolu'nun her yerinden çekilmek zorunda kalmış ve hatta o gün itibariyle İstanbul'dan bile demir almaya başlamıştı.
İstanbullular gün boyu, Yunan gemilerinin İstanbul'dan kaçar gibi gidişlerini gözyaşları, naralar, feryatlar içinde izlediler.
Destek YayınlarıKitabı okuyor
