"1999... 17 Ağustos günü malum depremle uyanıyoruz... Tahliyemden sonra gördüm ki, bu depremi yaşayanlar psikolojik olarak çok etkilenmişler. Siz bir de yaşadığınız yer beşik gibi sallanırken, kilitli kapılar arkasındaki dört duvar arasında bulunduğunuzu tahayyül edin; hem de her ân yıkılacakmış gibi bir vaziyette duran köhne bir yapının içinde. Kendimi ölüme hiç bu kadar yakın hissettiğimi hatırlamıyorum, hatta koğuşumuz askerler tarafından taranırken bile... Kâzım Albayrak ağabeyimizin serinkanlılığını hiç unutamayacağım. Herkesin kol kola girerek, sesli bir şekilde Kelime-i Tevhid'i zikretmesini istiyor. Biz de dediğini yapıyoruz. Bir taraftan sallanıyoruz bir taraftan da dediğim hal üzerindeyiz. O an içimden "ölüme giderken, bir sultanla bir mahkûm arasında hiçbir fark olmadığını, düşünüyorum."
Sayfa 103 - Kökler YayıneviKitabı okudu
