“Anlıyor musun, kıskanıyorum. Bir deli gibi, bir çılgın gibi kıskanıyorum. Bu gözleri, beni deli eden, çıldırtan bu güzel gözleri, bu siyah gözleri kıskanıyorum. Onlarda bir başka hissin, bir başka hayalin gölgelerini görmek istemem. Onlarda yalnız ben yaşamak, yalnız ben ölmek isterim.”
Selim İleri'nin ön sözünde bahsettiği gibi ''Bugün hala Siyah Gözler'den habersiz nice edebiyatsever...”var.Onlardan biri de maalesef ki benim.. Siyah Gözler bundan tam bir asır önce kalem alınmış yazarı erkek olmasına rağmen kadın karakterin psikolojik tahlillerini ustaca yapılmış muazzam bir eser. Kitabın son sayfasında tarih 17 Temmuz 1326 [29 Temmuz 191O] okuduğum zaman itibariyle ise takvimler 29 Nisan 2024 görüyorum ki ilişkilerdeki partnerler arasındaki karşılıklı iletişim bozukluğunda bir değişiklik yok. Kadınların başta aşka karşı koymasının nedenini bir kez daha anladım.Çünkü kadınlar bir kez aşka teslim olunca ve partnerinin yanlış özensiz tavırlarıyla karşılaşma ihtimalinde kolaylıkla kontrolden çıkabiliyor. Kuruntular silsilesi başlıyor…
artık beni sevmiyor, artık bana değer vermiyor,
beni bırakacak,aldatacak beni terk edecek sadece ben çok seviyorum vs vs…daha milyonlarca sayabileceğim bu kuruntular ilişkiyi her iki taraf için çekilmez hale getiriyor…ve kimi zaman geri dönüşü olmayan psikolojik yıkımlara da neden olabiliyor. Yukarıda da belirttiğim gibi Cemil Süleyman yüz yıl öncesinde otuzlu yaşlarında dul bir kadının bakış açısından tüm bu psikolojik duygu durum bozukluklarını bizlere oldukça iyi yansıtmış. Akıcı ve kısa ama etkisi uzun zamansız güzel bir kitap…
Behçet Necatigil'e buradan teşekkürlerimi iletmek isterim kendisi Cumhuriyet döneminin en
