'Nur
@1butimar
Ben görmeden severim bahçeleri, insanları, evleri.
417 okur puanı
Ocak 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Zamanı hatırlatan her şeyden nefret ediyorum.
Önce beklemekten.
Ömür boyunca ya bekliyor ya bekletiyor insan.
İkisi de kötü, ikisi de hazin tarafı yaşantımızın.
Bir çocuğun önce doğmasını bekliyorlar,
Sonra yürümesini, konuşmasını, büyümesini...
Zaman ilerliyor, bu defa para kazanmasını,
Kanunlara saygı göstermesini,
İnsanları sevmesini, aldanmasını, aldatmasını bekliyorlar.
Ve sonra ölümü bekleniyor insanoğlunun.
Ya o? Ya o?
İnsanlardan dostluk bekliyor, sevgilisinden sadakat,
Çocuklarından saygı ve bir parça huzur bekliyor,
Saadet bekliyor yaşamaktan.
Zaman ilerliyor, bir gün o da ölümü bekliyor artık.
Aradıklarının çoğunu bulamamış,
Beklediklerinin çoğu gelmemiş bir insan olarak
Göçüp gidiyor bu dünyadan.
İşte yaşamak maceramız bu.
Yaşarken beklemek, beklerken yaşamak
Ve yaşayıp beklerken ölmek!
Ne sevdiğimiz yerde yaşamayı seçebiliyoruz ne de yaşadığımız yeri sevebiliyoruz.
Evine girerken ya da çıkarken 'Dünyada olmak istediğim yer işte burası' diyen ne kadar az insan var.
Özgürlük peşinde koşan mecburiyet mahkumlarıyız.
Sonra balkondaki saksıdan mucizeler bekliyor, bir haftalık tatillerden bir yıllık huzur umuyoruz.
Cehennemimizin adı modern yaşam...
Okur Takip Önerileri
" Kuş uçtukça genişliyor gökyüzü demişti Rilke..
Belki hayat da yaşadıkça..
Böyle şeyler düşün.
Delirme!
Kimse duymaz seni bu gürültüde.. "
"Şöyle yalnız ikimiz,
göz göze bir pencere önünde,
yalnız ellerimizin fısıltısı
yıldızlarla dolu bir gecenin seslerini dinlesek."
Hani böyle karanlık bir gecede, ıssız bir yokuşu tek başına inerken bir köşeyi dönersin de deniz çıkar ya karşına.
Sonra o denizde bir gemi belirir. Şıkır şıkır ışıklarla geçip gider. Sen sevinirsin. Hiç nedensiz ama.
Sonra için kıpırdar ya hani, öyle işte.
“ bu dünyanın
benim için değil, bir avuç hayasız,
yüzsüz, dilenci tabiatlı, çokbilmiş, kabadayı,
gözü gönlü aç insanlar için olduğunu
hissediyordum...”
.
sadık hidayet
İnsanların gündelik hırsları komik geliyor bana, hayatı ciddiye almıyorum. Yaşamlarına bir kez bile dışarıdan bakamamış insanların, gerçekten dürüst olabileceğine inanmıyorum. Böyle insanları sevmiyorum, onlar da beni. Her şey karşılıklı.
Tezer Özlü
“ yaşam dediğin nedir ki zaten , insan doyasıya yıkanmalı önce boğulmak için seçtiği ırmakta ...”
" Bir beklentiye dikenler ekiyorsun.
İnsanı insan çürütüyor, zaman değil. "
“ Bazen insan her şeyin sonuna geldiğinde , başından beri öyle olacağını bildiğini anlar...”
" Şimdi konuşmuyorum, seneler sonra da konuşmayacağım. Hiçbir zaman karşılarına geçip intikam almayacağım. Düştüklerinde iyi olmuş bile demeyeceğim. Benim kelimelerim sesimden çıkıp kimseye çarpmayacak. Keşke bunun anlamını biraz olsun bilseydiniz. "
" Bulunduğum yeri yadırgamamayı öğrendim.
Düşen düştüğü yere,
Giden gittiği yere,
Kalan da kaldığı yere alışıyor…"