Semanur A.
@1okurungecidi
☆ youtu.be/jnjRW_MeEhE?si=...
Umut belki de gelecek sayfadadır.
Kapatma kitabı..
...Maybe in another life...
Antalya
Maltepe, 10 Şubat
185 okur puanı
Ağustos 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Kimi iyi geceler der - geceleyin
Ben gündüzün iyi geceler derim -
Hoşça kal - desin bana Gitmek -
İyi geceler olur gene cevabım -
Çünkü ayrılış, gecedir o,
Varoluş, o da şafak -
Kendisi, yüksekteki kızıllık
Adlı adınca sabah.
Unutulmaktan korkanın, içinde biriktirdiği yıllarca anıyla birlikte hâlâ burada yaşadığına, kendi sessizliğine gömülerek, bir başına ama yine de için için bir gün geri dönmesi beklenenin hayalini soldurmayarak ölümü beklediğine inandırdım kendimi.
Bebek kokusu dünyanın en güzel kokusudur ♡
O kokuyu içinize çektiğinizde sonsuzluk şarabından içmiş gibi oluyordunuz. O koku, sizi ölümsüz kılıyordu bir yandan; bir yandan da dünyada görüp görebileceğiniz en güzel şeyi gördüğünüzü, fazlasının zaten mümkün olmadığını söyleyerek, ölümsüzlüğü manasızlaştırıyordu.
Okur Takip Önerileri
80 syf.
·
Puan vermedi
·
2 saatte okudu
Kimse kimsenin aslında ne anlattığını dinlemiyordu. Bir masal yazıyor, içinde kayboluyorduk.
Anladım ki aşk gözlerini kaybetmekti zaten. Sesini kaybetmekti, tümden kaybolmaktı Başkasının gözünden bakıp, ağzıyla konuşmaktı. Aşk yakalandığım en kişiliksiz hastalıktı.
"Bir gün evinizde otururken, o günü dünden ayıran hiçbir şey yokken ve yarın da hayatınıza kaldığınız yerden devam edeceğinize eminken, eviniz, dünyanız, her şey başınızın üstüne çöküyordu. Dalgaları insanları yutan tsunamiler, hortumlar, seller ve depremler, evrene hükmetmeye çalışan insanoğlunun her şeye yeter sandığı gücünün ne kadar cılız olduğunu göstermek, evrenin azameti karşısındaki insanın çaresizliğini hatırlatmak için, övünerek yaşadığımız yılların diyeti gibi can almaya geliyordu."
"...sanırım en kötüsü beklemekti. Ne beklediğini bilmeden beklemek. Hayat akıp giderken boşa aktığını bilmek, ama bir şey yapamamak. Bir işaret gelene kadar öylece durmak... Beklediğim, aradığım şeyin ne olabileceğini sorup duruyordum kendime. Daha fazla zaman kaybetmek istemiyordum, hayatımın avucumdan akıp gitmesinden korkuyordum. Elleri boşluğu yoklayarak yürüyen bir kör gibi, karanlıkta sarılacak bir şey bulmaya çalışıyordum."
