Ah Martin, üzümlü kekim. Karşımda olsan "Sen bu hallere düşecek adam mıydın?" diye sarsmak isterdim seni.
Oysa ne güzel başlamıştın, ne de güzel şeyler başarmıştın. Leyla'yı bulup Mevlâ'ya ulaşacakken, Ruth'u buldun,Nietzche ile bozdun o güzel kafanı.
Kendi varlığını dahi reddeden bir adam, senin gibi minnoş bir kalbin bu dünyada yeri olabileceğine nasıl inandıracaktı ki seni. Bir zamanlar boğuştuğun denizler de, boğulup gittiğin körpecik yaşında. Keşke cahil bir denizci olarak kalsaydın ömrün boyunca.
.
.
.
Martin Eden gibi, dünyadan alacakları bittikten sonra, yaşamdan el etek ruh çekerek gitmek isteyen insanların olduğunu bilmek yüreğimi sıkıştıyor. Ve o insanlardan herhangi birini, böyle bir yazar, böyle harika bir kitapla, böyle mükemmel bir şekilde tasvir edebilirdi ancak bize.
.
.
.
Bu dünyadan bir Martin Eden geçti. Bu dünyadan bir Martin Eden bir çok kez geçti.
.
.
.
Unutamayacağım bir kitap bitirdim. Hoşçakal Mart.
