Ftma
@26ftma
MESAJ ATMAYINIZ..!
‘Ne içimdeki sokaklara sığabildim;
Ne de dışarıdaki dünyaya...’
_Sabahattin Ali
Sosyolog
Yüksek Lisans
Eskişehir
101 okur puanı
Mart 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Mesela ben çok gülerdim, çok konuşurdum, saatlerce aynı konulardan bahsedebilirdim. Ama sonra bir şeyler oldu, gerçi bir şeyler hep oluyordu da ben geç farkettim işte. Bazı konuları aşamadım, bazı şarkıları susturamadım, bazı cümleleri unutamadım ve kalbimi yaşanmışlıklardan arındıramadım. Birileri uzun uzun bir şeyler anlatıp durdu ama cevap veremedim hiç birine. Sonra sustum, sessizce...
Koca koca umutları kucaklayıp gerisin geriye dönüşlerim var benim..
16.10
Bozkırın ortasında çığlık atasım var
Dağlar sesimi duyar mı?
Yarı yoldan dönesim var
Yollar bana ağlar mı?
Ben benden geçtim,
Bu dünyadan gidesim var
Gitsem..
Yar bana kıyar mı?
Okur Takip Önerileri
Bazen öyle bir an gelir ki,
Kaçmak istersin kaçamazsın.
Yok olup gitmek istersin gidemezsin,
Kendi içinde boğulur kalırsın.
Acıların içinde kaybolursun.
Ne yana dönsen efkara dolarsın.
İçin içini kemirirde yine de bir şey yapamazsın. Alıp başını çekip gitmek istersin çok uzaklara,
Yapamazsın işte o lanet olası sevgi her hücrene işlemiştir.
Kıyamazsın sevdiklerine, bir tek kendine kıyar insan.
Parça pörçük olur yüreğin bazen dağılırsın,
Yine de gülümsersin hiç bişey olmamış gibi.
Tüm herşey yerli yerindeymiş yolundaymış gibi
Sessizliğe bürünürsün o küçücük dünyanda.
Kimileri vardır ki duyurmaz hiç âhını;
öyle sessiz sessiz inletirler arş-ı alâyı..
Zamanla hiçbir yere ait olamadığını fark ediyorsun; daima muallakta ve asılısın boşlukta. Ortasındasın ve fakat ne uzak ne yakın, içinde veya dışında da değilsin olanların. Bir şahit gibi müşahede ediyorsun her şeyi, hepsi bu..
Yine aynı yerdesindir.
Bir ileri bir geri. .
Her şey yine anlamsız,
Her şey yine sersefil,
Her şey yine boşuna,
Her şey yine bomboş.
O kadar yorgun hissediyorum ki bazen. Hayatın karşısında ezilmiş yok olmuş gibiyim. Hiç bişey eski tadında değil. Benim omuzlarım düşmüş yüküm ağırlaşmış üstelik kalbimde taşlaşmış. Hissizleştim. Hissizleşmek.. bence günümüzün en önemli problemlerinden biri de bu. Ya hislerimizin bir sınırı vardı ve biz o sınırı geçeli çok oldu ya da artık hissetmek her insana nasip olmayacak kadar ender bir durum haline geldi. Ve ben de o ender duygudan her gün biraz daha uzaklaşıyorum. Her gün bi adım daha. Aklımla seviyorum, aklımın sevdiğini kalbim kabullenir diyorum. Ama kalbim hem hissetmiyor hem sevmiyor hem de kabullenmiyor. Halbuki kalp bu kan pompalamaktan başka ne işin olabilir ki senin. Kendine gel.